Ο εναλλακτισμός πουλάει, καιρός και να πληρώσει. Παρέμβαση σε μαγαζί των Πετραλώνων

DSC_0001[1]Το μεσημέρι της Κυριακής 1 Ιουνίου το σωματείο Σερβιτόρων, μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον χώρο του επισιτισμού μαζί με δεκάδες άτομα από τα συλλογικά εγχειρήματα των γειτονιών μας έκαναν παρέμβαση έξω από την καφετέρεια “Βοτανοπωλείο” στην πλατεία Μερκούρημ στα Άνω Πετράλωνα. Ο λόγος; Διαβάστε το παρακάτω κείμενο:

Τα τελευταία χρόνια στα Πετράλωνα, είτε ως Λαϊκή Συνέλευση είτε ως πρωτοβουλίες κατοίκων, έχουμε βρεθεί αρκετές φορές να συζητάμε για την εξάπλωση των χώρων διασκέδασης στην γειτονιά μας. Μεταξύ άλλων μας απασχολεί ο σεβασμός των μαγαζιών στους κατοίκους της γειτονιάς αλλά και οι εργασιακές συνθήκες που επικρατούν τη στιγμή που η ανάπτυξη “εναλλακτικών διασκεδασουπόλεων” γίνεται με μοναδικό κριτήριο το κέρδος των αφεντικών.

Σε κάθε προσπάθεια που έχει γίνει ενάντια στην καταπάτηση της ποιότητας ζωής μας (πορείες, συλλογικές κουζίνες, δημιουργία του Συλλογικού Χώρου για την Τροφή) είχαμε στο πλάι μας την συντρόφισσα Δ.Π. η οποία εργαζόταν στη καφετέρια “Βοτανοπωλείο”, στην πλατεία Μερκούρη στα Άνω Πετράλωνα. Οι συνθήκες εργασίας της συμβάδιζαν με το πνεύμα της εποχής:

  • Μη καταβολή ενσήμων τους πρώτους μήνες Μισά ένσημα για 8ωρη, 9ωρη, 10ωρη, ακόμα και 11ωρη εργασία τους επόμενους μήνες
  • Μη καταβολή υπερωριακού ωρομισθίου και ωρομισθίου αργίας Μη καταβολή επιδομάτων και δώρων
  • Ελαστικότητα στα πόστα και υπερβολικός φόρτος εργασίας (καλούταν να κάνει όλα τα πόστα ταυτόχρονα και να βγάλει δουλειά τριών εργαζομένων)
  • Εξοντωτικά ωράρια (ως και 11 ώρες) χωρίς διάλειμμα για ξεκούραση ή φαγητό (ούτε καν για να πάει τουαλέτα)
  • Ελαστικό ωράριο (ανάλογα με την δουλειά που είχε το μαγαζί, την καλούσαν να έρθει μέχρι και 3 ώρες νωρίτερα, ενημερώνοντάς την μισή ώρα πριν )
  • Αδυναμία διαχείρισης του προσωπικού της χρόνου λόγω του αλλοπρόσαλλου προγράμματος
  • Μη παραχώρηση άδειας εργασίας και αναρρωτικής άδειας

Πριν δύο μήνες και ενώ η Δ.Π. είχε τραυματιστεί στον αυχένα μετά από 11ωρη βάρδια, ο ιδιοκτήτης της καφετέριας ακύρωσε αυθαίρετα την ολιγοήμερη άδεια που είχαν συμφωνήσει ήδη από τον Ιανουάριο. Όταν η συντρόφισσα διεκδίκησε τα αυτονόητα, η απάντηση του αφεντικού ήταν ο εκβιασμός. Εκδικητικά αφαίρεσε το όνομά της από το πρόγραμμα για δέκα ημέρες και ουσιαστικά, όταν αυτή επέστρεψε, την κάλεσε να παραιτηθεί αφού “δεν ήταν ικανοποιημένη από τις συνθήκες εργασίας”… Η Δ.Π. αρνήθηκε να υποκύψει στον εκβιασμό και ακολούθησε η απόλυσή της.

Με την συμπαράσταση των συναδέλφων και συναδελφισσών της από το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων, η Δ.Π. διεκδικεί να της καταβληθούν όλες οι νόμιμες αποδοχές της σύμφωνα με το πραγματικό ωράριο και ωρομίσθιο και όχι σύμφωνα με τα όσα πλασματικά δηλώνει το “αφεντικό” για να βάλει περισσότερα φράγκα στην τσέπη του. Ως Συλλογικός Χώρος για την Τροφή απαιτούμε να καταβληθούν οι νόμιμες αποδοχές στη Δ.Π. και στεκόμαστε αλληλέγγυα σ’ αυτόν τον αγώνα…

Ο ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΣΜΟΣ ΠΟΥΛΑΕΙ, ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΚΙΟΛΑΣ

Συλλογικός Χώρος για την Τροφή

DSC_0002[1]

2 comments

  • Το σωματείο μας την Κυριακή 01/06 πραγματοποίησε παρέμβαση στο μαγαζί Βοτανοπωλείο για την υπόθεση της συναδέλφισσας Δ.Π. που εργαζόταν και απολύθηκε από το συγκεκριμένο κατάστημα. Η συναδέλφισσα, με την στήριξη του σωματείου, διεκδικεί δώρα, άδειες , επιδόματα που δεν της έχουν δοθεί καθώς και διαφορά ενσήμων. Μετά την παρέμβαση συντάχθηκε ένα κείμενο με τίτλο ‘’ Απάντηση στην παρέμβαση στο Βοτανοπωλείο΄’, το οποίο υπογράφουν εργαζόμενοι του μαγαζιού και με αφορμή αυτό πρέπει μάλλον να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.

    Το σωματείο δεν θέλει να μπει σε μια διαδικασία αντιπαράθεσης με συναδέλφους, στόχος μας είναι πάντοτε η αντιπαράθεση με τα αφεντικά για να βελτιώσουμε συλλογικά ως εργαζόμενοι τις ζωές μας, χωρίς βέβαια και ποτέ να επικροτούμε νοοτροπίες που αναπαράγουν εργοδοτικές αντιλήψεις. Κοινώς, μεγάλη χάρη θα κάνουμε στο αφεντικό του Βοτανοπωλείου αν αναλωθούμε σε μια τέτοια διαμάχη, ενώ ο ίδιος συνεχίζει να αρνείται να πληρώσει τα δεδουλευμένα της συναδέλφισσας Δ.Π..

    Επειδή γράφτηκαν κάποια πράγματα περί ‘’εκβιαστικών και βιαστικών κινήσεων του σωματείου’’ θα θέλαμε να μιλήσουμε λίγο για τους καθημερινούς εκβιασμούς που αντιμετωπίζουμε από την πρώτη μέρα που πιάνουμε δουλειά σε ένα οποιοδήποτε μαγαζί. Ένας εκβιασμός συνεχής, που ξεκινά από τη στιγμή που προσλαμβάνεσαι και “συμφωνείς” να δουλεύεις με μισά ή καθόλου ένσημα, χωρίς επιδόματα και δώρα σε καθεστώς πλήρους ανασφάλειας και ανεργίας. Αυτό συνεχίζεται με τα ελαστικά ωράρια που σου επιβάλλονται, την ανοχή που κάνεις για να μη χάσεις τη δουλειά σου και φτάνει εώς την απόλυση , για τη διεκδίκηση των δεδουλευμένων. Άλλωστε, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις διεκδικήσεων, όπου μέσω της νομικής οδού δικαιώνονται τα συμφέροντα των αφεντικών και προωθείται η εργοδοτική αυθαιρεσία. Όσο υπάρχουν νόμοι και παραθυράκια, όσο ο νόμος είναι το δίκιο του εργοδότη, από τα λίγα όπλα που μας απομένουν είναι η δημοσιοποίηση των διεκδικήσεων και οι μαζικές κινητοποιήσεις – παρεμβάσεις.

    Επίσης, συνολικά μιλώντας, ας πούμε δύο λόγια για το επιχείρημα των αφεντικών: ότι οι αγώνες και οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων , ‘’ δηλαδή οι παρεμβάσεις που κάνουνε, κλείνουν τα μαγαζιά’’. Είναι όμως έτσι; Η αλήθεια είναι όμως ότι παρόλο που κλαίγονται, τα αφεντικά τα ίδια κλείνουν τα μαγαζιά τους και όχι οι εργαζόμενοι. Ένα αφεντικό σήμερα μπορεί να κλείσει ένα μαγαζί εδώ και με τις αποταμιεύσεις που έχει κάνει τόσα χρόνια (π.χ παρακράτηση ενσήμων, δεδουλευμένων και δώρων από τους εργαζόμενους του) να ανοίξει ένα άλλο μαγαζί αύριο παραπέρα, αναλόγως τι τον συμφέρει επιχειρηματικά, χωρίς και την ενοχλητική ύπαρξη εργαζομένων στη δούλεψη του που να διεκδικούν. Άλλωστε, και σε περιόδους καλύτερης καπιταλιστικής ανάπτυξης για τα αφεντικά , η μόνιμη ρήση τους , ήταν και είναι, ότι ‘’ ζορίζονται και δεν βγαίνουν’’. Γιατί και πιο παλιά έδιναν αφειδώς αυξήσεις ,ολόκληρα ένσημα και δώρα, ή μας έβαζαν τόσα χρόνια συνεταίρους στα κέρδη τους; Εν τέλει, από πότε τα συμφέροντα τα δικά μας ως εργατών πρέπει να ταυτίζονται με τα συμφέροντα των αφεντικών μας;

    Το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού δεν είναι κάτι το απρόσωπο: είμαστε εργαζόμενοι στον τεράστιο αυτό κλάδο, έχουμε βασικές ανάγκες και επιθυμίες και δουλεύουμε για να επιβιώσουμε, πολλές φορές κάτω από άσχημες συνθήκες. Στον λίγο προσωπικό χρόνο που μας απομένει, μαχόμαστε για να βελτιώσουμε τους όρους δουλειάς και τη ζωή μας συνολικότερα, τη δική μας και των συναδέλφων μας. Κι αυτό γιατί η κατάσταση που επικρατεί σε ένα μαγαζί επηρεάζει διαδοχικά και τα άλλα και η αδιαφορία μας ανοίγει την όρεξη των αφεντικών.

    Το σωματείο λειτουργεί με οριζόντιες διαδικασίες όπου όλα τα μέλη του έχουν λόγο και ευθύνη για το λόγο και τις πράξεις του και είναι ανοιχτό σε κάθε εργαζόμενο/η που θέλει να συλλογικοποιηθεί και να αγωνιστεί. Ο αγώνας κάθε εργαζόμενου/ης είναι αγώνας όλων. Όσο τα αφεντικά αυθαιρετούν και επιχειρηματολογούν με τη φράση “κοίτα,σε άλλα μαγαζιά είναι χειρότερα”,συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε σε κάθε μαγαζί , μέχρι να αλλάξουμε την “πιάτσα”.

    ΕΜΕΙΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΤΟΥΣ, ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

    ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

    Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων

  • Ο εναλλακτισμός στα Πετράλωνα πουλάει, τώρα μαθαίνει και να πληρώνει!

    Η συναδέλφισσα Δ.Π. εργαζόταν στην καφετέρια “Βοτανοπωλείο” στην πλατεία Μερκούρη, στα Άνω Πετράλωνα, για ένα χρόνο. Αρχές Μαρτίου, το πρώην αφεντικό της – εκδικητικά – δεν την έβαλε στο πρόγραμμα για δουλειά, μετά από απαίτησή της για τήρηση των ωραρίων, καταβολή των νόμιμων ωρομισθίων και ενσήμων και γενικότερα για βελτίωση των όρων εργασίας. Μετά από μερικές μέρες ύστερα από απαίτηση της ίδιας, ήρθε στα χέρια της και το χαρτί της απόλυσης. Τότε ξεκίνησε ο αγώνας της για διεκδίκηση όλων αυτών που της χρωστούσε ο ιδιοκτήτης του “Βοτανοπωλείου”.

    Το σωματείο σερβιτόρων μαγείρων, σε συνδυασμό με συλλογικότητες και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους που υπάρχουν στην περιοχή, από την πρώτη στιγμή στάθηκε δίπλα στην Δ.Π. στηρίζοντας την με όποιο τρόπο μπορούσε. Από το ραντεβού στην επιθεώρηση εργασίας (όπου το αφεντικό δεν εμφανίστηκε), μέχρι την παρέμβαση στο “Βοτανοπωλείο”, η οποία ήταν μαζική και έδωσε στο αφεντικό να καταλάβει ότι μόνο αν ικανοποιούσε τις απαιτήσεις της θα “έβρισκε την ηρεμία του”.

    Οι αντιδράσεις του αφεντικού στην αρχή ήταν οι αναμενόμενες. Πανικός, σπασμωδικές αντιδράσεις και λασπολόγηση. Τις λίγες φορές που ήρθαμε σε επαφή μαζί του, μίλαγε για ψέματα και υπερβολές από την μεριά της συναδέλφισσας και μας διαβεβαίωνε ότι είναι νόμιμος και πως δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Η ρητορική του φάνηκε να πείθει και τους εργαζόμενους-ες της καφετέριας, οι οποίοι/ες έβγαλαν ανακοίνωση υπέρ του αφεντικού τους.

    Η κατάληξη όμως του αγώνα μας ήρθε ως η καλύτερη απάντηση και έδειξε πως οι μαζικές, κινηματικές διεκδικήσεις φέρνουν αποτέλεσμα. Κάτω από τον φόβο ενός συνεχόμενου συνδικαλιστικού αγώνα, το αφεντικό του “Βοτανοπωλείου” υποχώρησε και ικανοποίησε της απαιτήσεις της Δ.Π. μέχρι τελευταίου σεντ. Χωρίς τα συνηθισμένα παζάρια και διακανονισμούς. Με σκυμμένο το κεφάλι, έδωσε όλα τα χρήματα που χρωστούσε στην συναδέλφισσα και παραδέχτηκε το λάθος του, ζητώντας συγνώμη και δηλώνοντας ότι θα είναι τυπικός από δω και πέρα.

    Ξέρουμε πολύ καλά ότι τα αφεντικά δεν τα πιάνουν κρίσεις συνειδήσεως. Ξέρουμε ότι δε φοβούνται τα πρόστιμα και τους νόμους, αφού το κράτος έχει βάλει πλάτες στην ασυδοσία και τη βαναυσότητα που βιώνουμε. Ξέρουμε ότι το μόνο που φοβούνται είναι ο μαζικός, κινηματικός αγώνας των εργαζομένων. Ας είναι λοιπόν….

    Όσο δεν μας σέβονται, θα μας βρίσκουν μπροστά τους!
    Όλες και όλοι μαζί μπορούμε να πάρουμε αυτά που μας ανήκουν!

    Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *