Η πρώτη συνάντηση των λαϊκών συνελεύσεων Αθήνας και Πειραιά.

Το απόγευμα του Σαββάτου 14 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε στο Πάντειο πανεπιστήμιο η συνάντηση των λαϊκών συνελεύσεων της Αθήνας και του Πειραιά, ύστερα από σχετικό κάλεσμα της λαϊκής συνέλευσης των γειτονιών μας. 40 λαϊκές συνελεύσεις και κάτι περισσότερα από 450 άτομα συμμετείχαν στη συνάντηση, η οποία σε πρώτη φάση ήταν πετυχημένη, διαμορφώνοντας παράλληλα προοπτικές για τη συνέχεια.

Στο πρώτο μέρος της συζήτησης έγιναν αυτοπαρουσιάσεις των συνελεύσεων ώστε να επιτευχθεί μία πρώτη γνωριμία μεταξύ μας και ακολούθησε το δεύτερο μέρος, των προτάσεων σχετικά με “τον βαθμό και τον τρόπο συνάντησης των συνελεύσεων”. Κοινή συνισταμένη όλων των συμμετεχόντων ήταν η συνάντηση να επαναληφθεί και έτσι ορίστηκε ως νέα ημερομηνία το Σάββατο 11 Φλεβάρη του 2012, στις 4 το απόγευμα, στο Πάντειο πανεπιστήμιο.

Παρακάτω παραθέτουμε το κείμενο αυτοπαρουσίασης της δικής μας λαϊκής συνέλευσης:

Οι γειτονιές των Πετραλώνων, του Θησείου και του Κουκακίου συζητάνε, αποφασίζουνε και δρούνε.

Η λαϊκή συνέλευση Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου λειτουργεί ως συλλογική δράση από το Νοέμβριο του 2002. Εκείνη την περίοδο, με αφορμή την επιχειρούμενη περίφραξη του λόφου Φιλοπάππου στο πλαίσιο της ανάπλασης λόγω των ολυμπιακών αγώνων, τρεις γείτονές μας πήραν την πρωτοβουλία να συγκαλέσουν την πρώτη λαϊκή συνέλευση. Εκατοντάδες κάτοικοι από τις περιοχές γύρω από το λόφο ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα. H  πρώτη εκείνη συνέλευση αποτέλεσε την αρχή μιας διαδρομής η οποία, μέσα από πολλές στάσεις, συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Φυσικά, μέσα στα χρόνια που πέρασαν, πολύς κόσμος έφυγε. Aλλά και πάρα πολύς ήρθε και πλαισίωσε  μια  συλλογική διαδικασία σε εξέλιξη.

Οι διάφορες κινήσεις των κατοίκων δεν ήταν πάντα επιτυχημένες, δεν απαρτίζονταν από τα ίδια άτομα, άλλες διαρκούσαν περισσότερο και άλλες λιγότερο. Διατηρούσαν όμως πάντα τα χαρακτηριστικά της άμεσης δημοκρατίας, της αντιϊεραρχίας, της αυτοοργάνωσης. Χωρίς αυθεντίες, και με όπλο τη συλλογικότητα, πολλές φορές νιώσαμε ότι κατορθώνουμε να πάρουμε κομμάτια της καθημερινότητάς μας στα χέρια μας. Κάθε φορά που προέκυπτε κάποιο ζήτημα που θεωρούσαμε ότι μας αφορά παιρνόταν η πρωτοβουλία σύγκλισης μιας συνέλευσης. Έτσι, oι κάτοικοι των γειτονιών των Πετραλώνων, του Θησείου και του Κουκακίου καταφέραμε να αντισταθούμε σε διάφορους σχεδιασμούς τόσο της τοπικής και κεντρικής εξουσίας όσο και στα διάφορα μικρά και μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Πετύχαμε, έστω αποσπασματικά και στιγμιαία, να πάρουμε τη τύχη των γειτονιών μας και των ζωών μας στα χέρια μας.

Μέσα σε αυτά τα εννέα χρόνια οι διάφορες λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές μας πραγματοποίησαν δεκάδες παρεμβάσεις και δράσεις: Eνάντια στη περίφραξη και εμπορευματοποίηση του λόφου Φιλοπάππου, τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, την εμπορική ανάπλαση του Θησείου και των Α. Πετραλώνων, τις κάμερες παρακολούθησης, την ελεγχόμενη στάθμευση στη γειτονία του Θησείου -η οποία υπόκρυπτε μια ελεγχόμενη ζωή-, ενάντια στην αύξηση στα εισιτήρια των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς απαιτώντας την ελεύθερη μετακίνηση, ενάντια στο κλείσιμο του εργοστασίου της Σίσσερ-Πάλκο. Συμμετείχαμε στην εξέγερση που ξέσπασε μετά τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο Κορκονέα το Δεκέμβριο του 2008, και στις κινητοποιήσεις ενάντια στη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε η συνδικαλίστρια-γυναίκα, μετανάστρια και εργάτρια  Κ. Κούνεβα. Tην άνοιξη του 2009 καταλήφθηκε το εγκαταλελειμμένο ΠΙΚΠΑ (όπου σήμερα στεγάζονται ο κοινωνικός χώρος υγείας, το παιδικό στέκι καθώς και διάφορες δραστηριότητες της συνέλευσης). Ακόμα, αναπτύχθηκαν μια σειρά δράσεις για να γίνει το πάρκο στη Κορεάτικη Αγορά και για να ξαναφτιαχτεί το Σεράφειο κολυμβητήριο.

Η κάθε λαϊκή συνέλευση διατηρούσε πάντα την αυτονομία της και την αυτοτέλεια της και ασχολούνταν με ένα συγκεκριμένο ζήτημα κάθε φορά. Ωστόσο, η ευκαιριακή βάση πάνω στην οποία συγκαλούνταν οι λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές μας δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τις ανάγκες συλλογικής αντίστασης που προκύπτουν σήμερα, με δεδομένη την πολεμική προσπάθεια που έχουν εξαπολύσει εναντίον μας οι κυρίαρχοι. Με αφορμή την υπογραφή του μνημονίου τον Μάιο του 2010, στις γειτονιές μας καλέστηκαν μια σειρά συνελεύσεις με βασικό πρόταγμα «να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας».  Συνέχεια αυτών είναι οι συνελεύσεις που, από τον Ιούνη του 2011, αποφασίσαμε πια να έχουν μόνιμο χαρακτήρα και να γίνονται σε εβδομαδιαία βάση, ώστε  να βαθύνουμε τη δράση μας στον τόπο που ζούμε και να δημιουργήσουμε δομές αλληλεγγύης και συντροφικότητας. Από το καλοκαίρι, λοιπόν, η  λαϊκή συνέλευση Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου έχει αποκτήσει μόνιμο και συνολικότερο χαρακτήρα. Έχει αναπτύξει μια σειρά δράσεις ενάντια στα χαράτσια, με πορείες, παρεμβάσεις στη ΔΕΗ και στην εφορία, αποκλεισμούς τραπεζών, οργάνωση της άρνησης πληρωμής, και με τη δημιουργία ενός δικτύου αλληλεγγύης για την αντιμετώπιση των ενδεχόμενων προσπαθειών διακοπής της ηλεκτροδότησης. Η λαϊκή συνέλευση έχει αρνηθεί έμπρακτα τους διαχωρισμούς με βάση το χρώμα, το φύλο και τη φυλή και έχει σταθεί δίπλα στους μετανάστες -(1 Σεπτέμβρη 2011)- εκφράζοντας την αλληλεγγύη και ταυτόχρονα  την αντίθεση σε ρατσιστικές, φασιστικές λογικές που μας οδηγούν στον κοινωνικό κανιβαλισμό, στο να στρέφεται κάθε καταπιεσμένος εναντίον του ακόμα πιο αδύναμου.

Ταυτόχρονα, προσπαθεί να απαντήσει στα προβλήματα που συνεχώς διογκώνονται -όπως αυτό της τροφής και της υγείας- ενισχύοντας και λειτουργώντας από κοινού με την ομάδα υγείας, το κοινωνικό ιατρείο και διοργανώνοντας συλλογικές κουζίνες.

Παράλληλα, έχει συμμετάσχει σε όλες τις απεργίες που έχουν κηρυχτεί, πραγματοποιώντας απεργιακούς αποκλεισμούς τραπεζών και supermarket στις περιοχές μας, συμμετέχοντας στους αποκλεισμούς της Bουλής και στις απεργιακές πορείες, δίνοντας μάχη με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Απ’ την άλλη, σε μια προσπάθεια να σπάσει η απομόνωση και η μοναξιά που επικρατούν στη μητρόπολη, διοργάνωσε το καλοκαίρι μια σειρά προβολών σε ανοικτούς χώρους.

Οι βασικές αρχές της αυτοοργάνωσης, της αντιϊεραρχίας, της αλληλεγγύης, του αντιρατσισμού, του αντισεξισμού που τέθηκαν εξ αρχής δεν ήταν μόνο προτάγματα, αλλά και τρόπος διαμόρφωσης πολιτικών πρακτικών διαφορετικών από τις κυρίαρχες. Έτσι, το εκάστοτε πλαίσιο δράσης διαμορφωνόταν όχι μόνο από την ανάγκη αλλά και από τις επιλογές της συλλογικότητας έναντι της ατομικότητας, της συνέργειας και της έμπρακτης αλληλεγγύης έναντι της παθητικής παρακολούθησης και οπαδοποίησης. Δεν είμαστε αρχηγοί κανενός και καμιάς. Θέλουμε συνεργούς και όχι θεατές ή ακολουθητές.

Στεκόμαστε καθένας και καθεμία δίπλα στις άλλες και τους άλλους, παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, μοιραζόμαστε βιώματα, ανάγκες, επιθυμίες, αισθανόμαστε την ικανοποίηση από τις μικρές ή μεγάλες επιτυχίες που πετυχαίνουν με τη συνεργασία. Aλλάζουμε τις γειτονιές μας και τις  ζωές μας.

Λαϊκή συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων, Θησείου, Κουκακίου

8 Ιανουαρίου 2012