Για τις απειλές (και) στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ.

Από τον Απρίλη του 2009, η λαϊκή συνέλευση Πετραλώνων έχει καταλάβει το άδειο από χρόνια κτίριο του ΠΙΚΠΑ, στην οδό Αντωνιάδου. Εκεί , εκτός από το παιδικό στέκι, λειτουργεί εδώ και χρόνια (μάλιστα είναι το πρώτο του είδους του) κοινωνικός χώρος για την υγεία, με κατάλληλο εξοπλισμό, φαρμακείο, λειτουργία μόνιμων θεραπευτικών ομάδων, διενέργεια αντιμαθημάτων και εκδηλώσεων για θέματα υγείας και άλλα. Σκοπός μας , όπως έχουμε πολλές  φορές ήδη αναλύσει σε σειρά κειμένων και εκδηλώσεων, δεν είναι η φιλανθρωπία και η κάλυψη απλά υγειονομικών αναγκών, αλλά να πάρουμε έμπρακτα θέση. Σαφή θέση ενάντια σε αυτούς που καταβαραθρώνουν το από δεκαετίες προβληματικό επίπεδο παρεχόμενης ιατρικής περίθαλψης θέση απέναντι στον τρόπο εξάσκησης της ιατρικής (ένας φιλάργυρος γιατρός-αυθεντία αντιμετωπίζει μηχανικά πελάτες/εξαρτήματα της μηχανή παραγωγής), θέση κυρίως απέναντι στις συλλογικές  επιθυμίες μας και στο τι έμπρακτα εννοούμε παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Και αυτό κάναμε στην κατάληψη του πρώην ΠΙΚΠΑ, πήραμε στα χέρια μας ένα τόσο σημαντικό τομέα όπως η πρωτοβάθμια υγεία και η πρόληψη, και τον διαχειριστήκαμε, αποδεικνύοντας πρώτα στον εαυτό μας, στην υπόλοιπη γειτονιά  και  μετά σε κάθε ενδιαφερόμενο ότι το να παίρνει κανείς τη ζωή του στα χέρια του, δεν είναι απλή ευχή ή φενάκη κάποιων ρομαντικών, είμαι μαζί ευκταίο και εφικτό, αποτελεσματικό και  ρεαλιστικό.

Την Κυριακή 13/1 σε σειρά δημοσιευμάτων στις κυριακάτικες εφημερίδες , ο χώρος της κατάληψης στοχοποιήθηκε ως ένας από τους επόμενους  στους οποίους θα εισβάλει η ΕΛΑΣ στα πλαίσια της γνωστής μηντιακής παράστασης που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και εβδομάδες. Ο λόγος που απειλούν εγχειρήματα όπως το ΠΙΚΠΑ δεν είναι φυσικά η επιθυμία για επιβολή της νομιμότητας-αν φυσικά θεωρήσουμε ότι η νομιμότητα είναι μια ευκταία αξία, δεδομένου ότι οι μειώσεις στους μισθούς, οι αυξήσεις στα είδη και τις υπηρεσίες  πρώτης ανάγκης, τα κλεισίματα νοσοκομείων, οι περικοπές στην περίθαλψη και η πολιτική που οδηγεί στην έκρηξη της ανεργίας και απαγορεύει την επιβίωση στις οικογένειες έχει τη σφραγίδα της νομιμότητας…

Ο  λόγος είναι ότι ξέρουν πολύ καλά ότι τέτοιου είδους εστίες δεν είναι ανομίας, είναι εστίες αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας , εστίες στις οποίες οι ιδέες (στην πραγματικότητα η κοινή λογική ) γίνονται πράξη. Γίνεται φανερό σε όλους ότι  όλο και ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια μπορούν να ξεπεράσουν όχι απλά τη μιζέρια, την κατάθλιψη και το αίσθημα παραίτησης  και ματαιότητας, αλλά και τις  αποτυχημένες δομές και σχέσεις που μας έφεραν όλους σε αυτή την κατάσταση, να πάρουν έμπρακτα τις ζωές τους στα χέρια τους και να αποδείξουν ότι γίνεται αλλιώς.

Οι εκατοντάδες ασθενείς που έχουν περάσει και εξυπηρετηθεί, οι θεραπευτικές ομάδες που βρίσκονται σε συνεχή λειτουργία, η λειτουργία κοινωνικού φαρμακείου, η προσφορά από συλλογικότητες και σωματεία υλικού, η  λειτουργία του εγχειρήματος σαν παράδειγμα για πολλά άλλα παρόμοια που ήδη λειτουργούν ή ετοιμάζονται σε όλη τη χώρα και ένα κύμα επισκεπτών από το εξωτερικό που  έρχονται δια ζώσης για να γνωρίσουν τη λειτουργία μας από κοντά, αποδεικνύουν ότι είναι η αυτοδιαχείριση είναι αποτελεσματική, εφικτή και μεταδοτική.

Αυτό είναι που φοβούνται, αυτό είναι που θέλουν αν ανακόψουν, να φιμώσουν, να καταστείλουν. Η ζωντανή και έμπρακτη απόδειξη, στη μικρή βέβαια κλίμακα που επιτρέπουν  οι δυνάμεις μας, ότι μία  αντιμετώπιση  της υγείας  εκτός και ενάντια από  όρους εμπορευματοποίησης, ιεραρχίας, διαμεσολάβησης και μηχανοποίησης του ανθρώπινου σώματος είναι όχι μόνο εφικτή, αλλά αποτελεσματική. Φοβούνται , ότι όλο και περισσότερα κοινωνικά κομμάτια, απόβλητα ούτως ή άλλως του κοινωνικού συμβολαίου που έχει σπάσει μονομερώς από την πλευρά των από πάνω,  θα συνειδητοποιήσουν ότι δεν τους έχουν ανάγκη για να καλύψουν τις συλλογικές τους ανάγκες. Και θα αποφασίσουν να τους παραμερίσουν.

Εμείς από την πλευρά μας, δηλώνουμε προς πάσα κατεύθυνση, ότι αντιλαμβανόμαστε τη δράση μας  ως κάτι φυσικό. Καλύπτουμε τις ανάγκες της γειτονιάς, με όρους μάλιστα που ορίζουμε συλλογικά και  αδιαμεσολάβητα,. Ανάγκες που το επίσημο κράτος ,  επιμένει να αγνοεί, τόσο σε τοπικό επίπεδο, με την πολυετή εγκατάλειψη του κτιρίου (εξ ου και  η κατάληψη και η εκ βάθρων επισκευή ούτως ώστε να καταστεί πάλι λειτουργικό είχε και συμβολικό εκτός από πρακτικό χαρακτήρα, ) όσο και συνολικά με την επίθεση στο σύστημα περίθαλψης.

Και φυσικά δηλώνουμε ως αυτονόητη τη συνέχιση της ύπαρξης μας ακόμα και αν η κεντρική εξουσία επιλέξει να γελοιοποιηθεί καταστέλλοντας με την παρουσία της αστυνομίας ή ασκήσει διώξεις στους συμμετέχοντες ενός εγχειρήματος που έχει σα στόχο την οικοδόμηση μιας άλλης υγείας, τη διάχυση της γνώσης σε θέματα υγείας και την παροχή πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Αν τώρα που τελείωσαν τα μπουκάλια μπύρας, τα τηλεοπτικά πλάνα διψάνε για κουτιά φαρμάκων και καρδιογράφους για να ανακαλύψουν την πηγή όλων των κακών , είμαστε εδώ, είμαστε ανοιχτοί, υποστηρίζουμε πλήρως αυτό που κάνουμε, και θα απαντήσουμε με τον πολιτικό λόγο και τα πεπραγμένα μας. Έτσι κι αλλιώς, όπως τιτλοφορείται και το κείμενο που μοιράζουμε σε κάθε προσερχόμενο, στο σπίτι της υγείας χωρανε όλοι.

Αν δεν υπάρχει το καλό, θα πρέπει να το εφεύρουμε.

Ιανουάριος 2013

.

* Μπορείτε να κατεβάσετε το κείμενο σε μορφή pdf εδώ.