Βιομηχανία της διασκέδασης
Τα τελευταία χρόνια τέσσερα χρόνια η βιομηχανία της διασκέδασης φαίνεται να απλώνεται σα φάντασμα πάνω από τα (Άνω)Πετράλωνα. Η κατάσταση για τους μόνιμους κατοίκους γίνεται ανυπόφορη, και περισσότερο για αυτούς που γειτνιάζουν άμεσα με τα μαγαζιά στις οδούς Κυδαντιδών, Τρώων (και στις κάθετές της) και στην πλατεία Μερκούρη. Έτσι, λοιπόν, ύστερα από πρωτοβουλία κάποιων κατοίκων καλείται για την Κυριακή 8 Νοεμβρίου συνέλευση στην πλατεία Μερκούρη (φωτο 1). Σε αυτή η συνέλευση συναντιέται ένας αρκετά μεγάλος αριθμός ανθρώπων των Πετραλώνων, οι οποίοι μέσα από συζήτηση αναζητούν τις συλλογικές κινήσεις που μπορούν να γίνουν για το ζήτημα. Με τον ενθουσιασμό του συλλογικού και την πεποίθηση ότι δεν-πάει-άλλο-αυτή-η-κατάσταση μετά το τέλος της συνέλευσης συγκροτείται μία πρώτη, μικρή, διαδήλωση η οποία περνάει από την Κυδαντιδών και την Τρώων (φωτο 2, 3, 4) δίνοντας το πρώτο στίγμα στους μαγαζάτορες (και σε ότι υπάρχει από πίσω τους) για τις διαδικασίες που συντελούνται στη γειτονιά.
Και ενώ το ζήτημα της βιομηχανίας της διασκέδασης ανοίγει για τα καλά στα Πετράλωνα μέσα από συνθήματα και πανό (φωτο 12, 13, 14), και ενώ για το σαββατοκύριακο 21 και 22 Νοέμβρη η συνέλευση έχει προγραμματίσει διήμερο δράσεων (φωτο 5), στις 20 Νοεμβρίου, το βράδυ, γίνεται τρομοκρατική εμπρηστική επίθεση στην είσοδο του σπιτιού μέλους της συνέλευσης. Την επόμενη ημέρα, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ συνέλευση για τον εμπρησμό, «άγνωστοι» τηλεφωνικώς απειλούν εκ νέου το μέλος της συνέλευσης.
Τις επόμενες ημέρες βγαίνει από κατοίκους των Πετραλώνων, του Θησείου, του Κουκακίου και του Φιλοπάππου το παρακάτω κείμενο:
Κανείς ποτέ δεν ήταν μόνος… Κανείς ποτέ δεν θα είναι μόνος!
Τα ξημερώματα της Παρασκευής 20/11 έγινε εμπρηστική επίθεση στο σπίτι του Γιάννη Γιαννατσή, γνωστού αγωνιζόμενου κατοίκου των Πετραλώνων. Οι δράστες της επίθεσης έσπασαν την είσοδο της πολυκατοικίας όπου διαμένει ο Γιάννης και έριξαν εύφλεκτο υγρό, στο οποίο στη συνέχεια έβαλαν φωτιά, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή του Γιάννη και των μελών της οικογένειάς του, καθώς φυσικά και των υπολοίπων ενοίκων της πολυκατοικίας. Σαν να μην έφτανε αυτό, το ίδιο απόγευμα, κι ενώ κάτοικοι των Πετραλώνων είχαμε συγκεντρωθεί προκειμένου να συζητήσουμε σχετικά με την επίθεση, Ο Γιάννης δέχεται στο σπίτι του απειλητικό τηλεφώνημα. Ο άγνωστος στην άλλη πλευρά της γραμμής προειδοποιεί: «Κόψτε τις συζητήσεις, αλλιώς θα στο κάψουμε τελείως».
Βέβαια ο Γιάννης απέχει πολύ από το να είναι ένας τυχαίος στόχος, καθώς ήταν και είναι παρών σε όλους τους αγώνες που αφορούν τη γειτονιά μας αλλά και την κοινωνία γενικότερα. Είναι ένας από εμάς, όταν υπερασπιζόμαστε την ελεύθερη πρόσβαση στου Φιλοπάππου, είναι ένας από εμάς, όταν απαιτούμε την απομάκρυνση των κεραιών κινητής τηλεφωνίας από τις γειτονιές μας, είναι ένας από εμάς, όταν διεκδικούμε τους ελεύθερους χώρους. Ήταν εκεί, όταν οι κάτοικοι των Πετραλώνων εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, ήταν εκεί όποτε χρειάστηκε, μαζί με όλους και όλες εμάς. Η επίθεση εναντίον του, συνεπώς, δεν στρέφεται μόνο ενάντια στον Γιάννη ούτε και αφορά μόνο αυτόν. Εκείνοι που επέλεξαν να τη σχεδιάσουν και να την πραγματοποιήσουν, επέλεξαν να επιτεθούν σε όλους/ες τους αγωνιζόμενους/ες.
Τον τελευταίο καιρό, οι κάτοικοι των Άνω Πετραλώνων αποφασίσαμε, μέσα από αυτοοργανωμένες λαϊκές συνελεύσεις και κινητοποιήσεις, να αντισταθούμε στην επέλαση της βιομηχανίας της διασκέδασης στη γειτονιά μας, στην απόπειρα μετατροπής μίας από τις τελευταίες ανθρώπινες γειτονιές της Αθήνας σε πεδίο ασυδοσίας επιχειρηματιών και εργολάβων. Ήδη από την πρώτη λαϊκή συνέλευση, που πραγματοποιήθηκε στις 8/11, η ενόχληση ορισμένων από την κίνηση των κατοίκων εκφράστηκε με έντονες υποδείξεις και χαλαρές απειλές. Από την πλευρά μας θεωρούμε αναμενόμενη την αντίδραση εκείνων που έχουν να χάσουν πολλά από τη συλλογική δράση των κατοίκων, τη δράση που δεν θέτει εμπρός τους την επιλογή συνδιαλλαγής με θεσμούς όπως ο Δήμος Αθηναίων (ο οποίος, άλλωστε, είναι και ο μεγαλύτερος κερδισμένος από το εμπόριο της διασκέδασης), την ακηδεμόνευτη –και ως εκ τούτου- επικίνδυνη δράση. Κι αν η από μέρους τους επιλογή για κλιμάκωση του επιπέδου της βίας και εμπλοκή των διαφόρων παρακρατικών μηχανισμών στην υπόθεση φαντάζει μη αναμενόμενη, ας γνωρίζουν ότι ούτε απροετοίμαστους/ες μας βρήκε ούτε και μας φοβίζει.
Η επίθεση στο σύντροφο και συναγωνιστή μας δεν είναι παρά μια προσπάθεια τρομοκράτησης εκείνων που αποφασίζουν να μην παραδοθούν στην ισοπέδωση που τους επιφυλάσσουν οι σχεδιασμοί του Κράτους και του Κεφαλαίου. Θα πρέπει όμως να θυμίσουμε στους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς ότι άνθρωποι όπως ο Γιάννης, άνθρωποι όπως ο καθένας και η καθεμία από εμάς, αναφερόμαστε και λογοδοτούμε μόνο σε ένα συλλογικό εαυτό, σ’ αυτόν που συγκροτείται από την πρόσθεση των ατομικών μας επιλογών και αντιστάσεων. Από εκεί αντλούμε τη δύναμή μας κι από εκεί προσφέρουμε τις απαντήσεις μας. Αντίθετα, απομονωμένοι και, σε τελική ανάλυση, εξαιρετικά ευάλωτοι, είναι εκείνοι που επιλέγουν να υπερασπιστούν τα κέρδη τους χρησιμοποιώντας την κάλυψη μπράβων και παρακρατικών, θέτοντας, μοιραία, απέναντί τους όλη την κοινωνία. Συνεχίζουμε….
Η εμπρηστική επίθεση στο σπίτι του γείτονά μας τονώνει ακόμη περισσότερο τη συμμετοχή στο διήμερο εκδηλώσεων: στη νυχτερινή διαδήλωση της 21ης Νοέμβρη η οποία ξεκινάει από την πλατεία Μερκούρη και περνάει έξω από τα μαγαζιά των Πετραλώνων (φωτο 6). Την επομένη το μεσημέρι, πολύ κόσμος συμμετέχει και στην λαϊκή συνέλευση. Αποφασίζεται να καλεστεί διαδήλωση αλληλεγγύης στον Γιάννη Γ. την Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009 (φωτο 7).
Και σε αυτή τη διαδήλωση συμμετέχουν εκατοντάδες κόσμου. Με δρομολόγιο το οποίο περνάει ανάμεσα από όλα τα μαγαζιά των Πετραλώνων και του Θησείου φωνάζουμε όλοι μαζί «ακούστε το καλά μπράβοι-εμπρηστές κάτω τα χέρια απ’ τους αγωνιστές» (φωτο 8, 9, 10, 11).
