Μήνας: Μάρτιος 2012

Την εβδομάδα που μας πέρασε η κατάληψη του ΠΙΚΠΑ στα Άνω Πετράλωνα δέχθηκε την “επίσκεψη” δύο τύπων οι οποίοι αυτοπαρουσιάστηκαν ως υπάλληλοι του υπουργείου υγείας. Λόγω του πρωινού της ώρας ο χώρος ήταν κλειστός και οι δύο επισκέπτες προσπάθησαν, απευθυνόμενοι σε γείτονες, να λάβουν διάφορες πληροφορίες. Στο παραλήρημά τους περί γιάφκας η οποία σύντομα θα σταματήσει να υπάρχει, έλαβαν την αποστομωτική και συνάμα προειδοποιητική απάντηση ότι εάν διανοηθούν να αγγίξουν τον χώρο θα ξεσηκωθεί ολόκληρη η γειτονιά. Ας τους προκόψει αυτό το λίγο μυαλό που έχουν και να μην σκεφτούν ούτε για πλάκα να ανοίξουν “μέτωπο”.

Το πρώην ΠΙΚΠΑ Άνω Πετραλώνων βρίσκεται υπό κατάληψη από τη λαϊκή συνέλευση των Πετραλώνων, του Κουκακίου και του Θησείου τα τελευταία τρία χρόνια. Αυτή τη στιγμή στο χώρο λειτουργεί ο κοινωνικός χώρος για την υγεία και το παιδικό στέκι “Φτου ξελευθερία”. Οι κοινωνικές αναφορές του εγχειρήματος είναι που δημιουργούν  και το ανάλογο ενδιαφέρον του κράτους και πιο συγκεκριμένα του υπουργείου υγείας (όπου και ανήκει το κτίριο).

Ας είναι. Εμείς συνεχίζουμε…

Εκτάκτως η επόμενη συνέλευσή μας, με απόφαση της προηγούμενης, θα γίνει το Σάββατο 24 Μαρτίου, στις 4 το απόγευμα (πάντα στην πλατεία Μερκούρη στα Άνω Πετράλωνα) λόγω της συμμετοχής μας την επόμενη μέρα, Κυριακή 25 Μαρτίου, στην αντιφασιστική συναυλία της πλατείας Δαβάκη (Καλλιθέα).

Άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων της 12ης Φλεβάρη

Κάτω τα χέρια από την λαϊκή συνέλευση Χολαργού/Παπάγου και από όλες τις συνελεύσεις

Λίγα λόγια για τη συνέλευσή μας, τις άλλες συνελεύσεις γειτονιών, τη διαδήλωση της 12ης Φλεβάρη, τους συλληφθέντες που προφυλακίστηκαν και το ρόλο των ΜΜΕ…

Από το καλοκαίρι του 2011, κάθε εβδομάδα, κάτοικοι των Πετραλώνων, του Κουκακίου και του Θησείου συναντιόμαστε στις πλατείες των γειτονιών μας, συζητάμε, αποφασίζουμε και δρούμε συλλογικά, διεκδικώντας καλύτερους όρους ζωής. Οι λαϊκές συνελεύσεις μας έχουν πάρει μόνιμο χαρακτήρα, θεωρώντας πια πως οι συνθήκες επιβάλλουν περισσότερο από ποτέ να βγούμε από τα σπίτια μας, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, να αναπτύξουμε συλλογικές αντιστάσεις, να δημιουργήσουμε τρόπους και δομές αλληλεγγύης και συντροφικότητας.

Διαγράφοντας μία πορεία παράλληλη με τις υπόλοιπες λαϊκές συνελεύσεις που δημιουργούνται σε κάθε γειτονιά και πληθαίνουν στην Αθήνα, τον Πειραιά και σε όλη τη χώρα, νιώθουμε πως είμαστε κομμάτι μιας συνολικής κίνησης που αναζητά συλλογικές απαντήσεις στις ανάγκες και τις επιθυμίες μας μέσα από τη γνωριμία και την από κοινού δράση με ανθρώπους που μας ενώνουν κοινά προβλήματα και αγωνίες, αδιαμεσολάβητα, ξεπερνώντας διαχωρισμούς με βάση το χρώμα, το φύλο ή τη φυλή, χωρίς ιεραρχίες και ειδικούς.

Στους μήνες αυτούς, συναντηθήκαμε μέσα από λαϊκές συνελεύσεις, συλλογικές κουζίνες, προβολές ταινιών, αγωνιστήκαμε ενάντια στα χαράτσια, στις μειώσεις των μισθών, των επιδομάτων και των συντάξεων και σε όλα τα σκληρά μέτρα που ήρθαν με τα Μνημόνια, οργανώσαμε δράσεις και πορείες στις περιοχές μας, δημιουργήσαμε τον κοινωνικό χώρο για την υγεία στο κατειλημμένο ΠΙΚΠΑ, συμμετείχαμε στις μεγάλες απεργίες και στα συλλαλητήρια στο κέντρο της Αθήνας.

Συμμετείχαμε συλλογικά και στην τελευταία μεγάλη διαδήλωση της Κυριακής 12Φλεβάρη, ημέρας ψήφισης του νέου μνημονίου. Βρεθήκαμε πλάι σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, σε μια κινητοποίηση πρωτόγνωρης μαζικότητας. Αντιμετωπίσαμε την σκληρή επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων στην από νωρίς «κατεχόμενη» πλατεία Συντάγματος. Επίθεση με σαφή στόχο να κρατήσει άδεια την πλατεία και να στείλει όλους όσους διαμαρτύρονταν από νωρίς σπίτια τους. Ωστόσο, οι διαδηλωτές παρέμειναν στους δρόμους, ακολούθησαν μεγάλης έκτασης συγκρούσεις με την αστυνομία και επιθέσεις κατά τραπεζών και μεγαλοκαταστημάτων, έκφραση μιας αγανάκτησης που μετατρέπεται σε οργή κατά της οικονομικής καταπίεσης, που ζούμε όλο και πιο έντονα.

Τις επόμενες ημέρες, παρακολουθήσαμε στα ΜΜΕ τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας που ζήσαμε, καθώς το μόνο που είδαν από όλα τα παραπάνω ήταν 50.000 διαδηλωτές (!!) και κάποια κατεστραμμένα κτίρια. Οργιστήκαμε παρακολουθώντας τη διαπόμπευση των τεσσάρων διαδηλωτών που είχαν την «τύχη» να επιλεγούν -από τους 79 συλληφθέντες και 170 προσαχθέντες της Κυριακής- ως εξιλαστήρια θύματα και προς παραδειγματισμό να τους αποδοθούν βαριές κατηγορίες χωρίς κανένα στοιχείο και τελικά να προφυλακιστούν. Ο ένας, μάλιστα, από τους προφυλακισθέντες, ο Παναγιώτης Κ., βρισκόταν εκείνη τη μέρα στο μπλοκ της ανοιχτής συνέλευσης κατοίκων Αγίας Παρασκευής στην οποία συμμετέχει ενεργά. Πριν καν απολογηθούν, οι τέσσερις συλληφθέντες, από διαδηλωτές βαφτίστηκαν εγκληματίες, δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες τους στο ίντερνετ και σε δελτία ειδήσεων, με δημοσιογράφους και αστυνομία να καλούν τους πολίτες να καταδώσουν ό,τι γνωρίζουν, εισάγοντας νέες πρακτικές καταπολέμησης ειδικά για το «έγκλημα» της διαδήλωσης.

Το τελευταίο διάστημα, παρακολουθούμε, άλλωστε, τα ΜΜΕ να έχουν αναλάβει ένα ρόλο συκοφάντησης και τρομοκράτησης όλων όσων αντιδρούν και αντιστέκονται, με πρόσφατο παράδειγμα το άρθρο του Β.Γ. Λαμπρόπουλου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Το Βήμα» της 1^ης Μαρτίου 2012. Στο εν λόγω άρθρο, ο δημοσιογράφος παραθέτει -με προκλητικά αποσπασματικό τρόπο- κομμάτια της ανακοίνωσης της λαϊκής συνέλευσης Χολαργού-Παπάγου, επιχειρώντας χυδαία να συνδέσει το κείμενο με τον εμπρηστικό μηχανισμό που βρέθηκε στο σταθμό του Αιγάλεω στις 25 Φλεβάρη. Φτάνει μάλιστα στο σημείο να το χαρακτηρίσει ως «προκήρυξη-προειδοποίηση»!! Πρόκειται για ένα κείμενο, που μοιράστηκε εν όψει των κινητοποιήσεων κατά της ψήφισης του Μνημονίου 2 από τη λαϊκή συνέλευση Χολαργού-Παπάγου, απευθυνόταν στους εργαζόμενους του Μετρό και τους καλούσε να μη συμμορφώνονται στις εντολές της διοίκησης της Αττικό Μετρό και της αστυνομίας και να κρατούν ανοιχτούς τους σταθμούς του κέντρου τις ώρες των διαδηλώσεων, ώστε να διευκολύνεται η προσέλευση και η αποχώρηση των διαδηλωτών. Προφανώς, το κείμενο αυτό δε θα μπορούσε να έχει καμία σχέση με όσα ο δημοσιογράφος γράφει. Το άρθρο του «Βήματος» δεν είναι παρά ένα από μια σειρά δημοσιευμάτων όπου επιχειρείται η στοχοποίηση κάθε ακηδεμόνευτου και αντιεραρχικού εγχειρήματος, κάθε συλλογικής αντίστασης ενάντια σε όσα μας επιβάλλουν.

Γνωρίζουμε πως όλοι όσοι επιλέγουμε να αμφισβητούμε έμπρακτα την υπονόμευση των ζωών μας, όλοι όσοι επιχειρούμε να δρούμε πέρα από την πεπατημένη των πολιτικών παραγόντων, όταν πληθαίνουμε τους απειλούμε. Ξέρουμε πως μας θέλουν κλεισμένους στα σπίτια μας. Καταλαβαίνουμε πως κάθε ζωντανό και αυθόρμητο κίνημα, όταν μαζικοποιείται και ριζοσπαστικοποιείται τους φοβίζει, γι’ αυτό θα συκοφαντηθεί και θα στοχοποιηθεί με κάθε τρόπο.

Εμείς όμως δε φοβόμαστε!

Συνεχίζουμε να είμαστε στους δρόμους και να αγωνιζόμαστε όλες και όλοι μαζί για την κοινωνική και πολιτική ανατροπή.

Στεκόμαστε ο ένας δίπλα στην άλλη

Στεκόμαστε αλληλέγγυες-οι σε όσους διώκονται για τη συμμετοχή τους στους κοινωνικούς αγώνες

Πρόκειται για μια κοινή ιστοσελίδα αλληλοενημέρωσης των λαϊκών συνελεύσεων της Αθήνας και του Πειραιά όπου συγκεντρώνονται οι δράσεις και οι εκδηλώσεις της κάθε συνέλευσης. Η διεύθυνση είναι:

http://geitonies.espiv.net/

 

Στη Χαλκίδα στις 30 Μαρτίου, δικάζονται 5 συναγωνιστές, επειδή βρίσκονταν ανάμεσα στον κόσμο που αποδοκίμαζε και  διαμαρτυρόταν κατά την επίσκεψη του προέδρου της ελληνικής δημοκρατίας, Κάρολου Παπούλια, στη Χαλκίδα για τη τελετή των “Θεοφανείων”.

Η λαϊκή συνέλευση του Κουκακίου, των Πετραλώνων και του Θησείου στέκεται στο πλάι των συλληφθέντων και απαιεί την παύση κάθε δίωξης εις βάρος τους. Οι πολιτικοί διαχειριστές, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την συνεχώς αυξανόμενη εξαθλίωση και υποβάθμιση της ζωής μας, εκείνη την ημέρα έλαβαν ένα πολύ μικρό κομμάτι της κοινωνικής οργής. Τους μηνύουμε ότι όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες!

Να είμαστε όλοι και όλες εκεί

Αναδημοσιεύουμε παρακάτω το κείμενο των συναγωνιστών από την Χαλκίδα:

Προσβολή είναι να υποτάσσεσαι σε αυτούς που λεηλατούν τη ζωή σου

Ο παραλογισμός της εξουσίας αγγίζει τα όρια της γελοιότητας. Οι άρχοντές μας αμήχανοι απέναντι στις διαμαρτυρίες και τις αποδοκιμασίες του κόσμου, ξεγυμνώνονται αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά το πραγματικό τους πρόσωπο. Για να νομιμοποιήσουν τις πράξεις τους δεν διστάζουν να καταργήσουν με κυνισμό κάθε επίφαση δημοκρατίας και ελευθερίας, να αποδείξουν ότι η δημοκρατία και η ελευθερία δεν είναι παρά κούφιες λέξεις που μεταμφιέζουν ένα ολιγαρχικό και απάνθρωπο καθεστώς.

Στην πόλη της Χαλκίδας, στην τελετή του αγιασμού (;) των μολυσμένων μας υδάτων, η παρουσία του προέδρου της ‘‘δημοκρατίας’’ Κάρολου Παπούλια και του υπουργού εσωτερικών Τάσου Γιαννίτση προκάλεσε την έντονη αποδοκιμασία και διαμαρτυρία από τη μεγάλη πλειοψηφία του παρευρισκόμενου κόσμου. Δεν ήξεραν πού να κρυφτούν οι θεματοφύλακες του σάπιου και αδίστακτου πολιτικού μας συστήματος και έφυγαν άρον άρον. Άμυνά τους, όπως πάντα, η δράση της αστυνομίας η οποία στοχοποίησε 5 άτομα που διαμαρτύρονταν και τα προσήγαγε βίαια στο αστυνομικό τμήμα (μία γυναίκα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο) με την κατηγορία της ‘‘προσβολής του προσώπου του προέδρου της δημοκρατίας’’. Γελοιότητες. Δεν ήμασταν μόνο πέντε αυτοί που διαμαρτύρονταν και αποδοκίμαζαν αλλά σχεδόν όλος ο παρευρισκόμενος κόσμος. Απομονώθηκαν πέντε άτομα για να παραδειγματιστεί το διαμαρτυρόμενο πλήθος, να ενοχοποιηθεί κάθε επιθυμία αντίστασης, κριτικής και αμφισβήτησης. Στην ουσία, προσπαθούν να φιμώσουν το λόγο για να ανακόψουν τις απελευθερωτικές πράξεις που μπορεί να εμπνεύσει.

Το ζητούμενο είναι να αθωωθεί, με τρόπο θεαματικό και με μέτρα απροκάλυπτα αυταρχικά και ολοκληρωτικά, μια πολιτική που γεννάει το έγκλημα, που προκρίνει το κέρδος, που πολλαπλασιάζει τα γκέτο πλουσίων και φτωχών, που συντηρεί μια εκπαίδευση στρατοπέδου συγκεντρώσεως, που επιταχύνει την υλική και πνευματική ένδεια, που υποδαυλίζει τον κυνισμό και τον ωχαδερφισμό της απελπισίας.

Το να αναθεματίζεις όμως αυτούς που σου κλέβουν τη ζωή, ενώ συνδέεται με το δικαίωμα στην οργή, δεν αρκεί. Είναι το πρώτο βήμα, από μόνο του όμως δεν οδηγεί πουθενά. Η καλύτερη κριτική απέναντι στις αθλιότητες των πολιτικών και οικονομικών ολιγαρχιών που μας εξουσιάζουν είναι να δημιουργείς την κατάσταση που αποτελεί το αντίδοτό τους. Πρέπει συλλογικά να αναζητήσουμε τους τρόπους για την οικοδόμηση ενός νέου πολιτισμού. Το ζήτημα δεν είναι τα πρόσωπα αλλά το οικονομικό και πολιτικό σύστημα που παράγει τους αχρείους που το διευθύνουν. Αν δεν διεκδικήσουμε ενεργά και δημιουργικά το δικαίωμα να ορίζουμε εμείς τη ζωή μας, θα συνεχίσουν να την ποδοπατούν οι γνωστοί άγνωστοι πολιτικοί μας άρχοντες. ‘‘Λαέ, πεινάς, γιατί τους προσκυνάς’’ ήταν ένα από τα συνθήματα που ακούστηκαν στην προχθεσινή διαμαρτυρία. Στο φόβο και τον τρόμο που προσπαθούν να σπείρουν δεν πρέπει να κάνουμε πίσω, αλλά να αντιτάξουμε συλλογικά τις φωνές μας, με στόχο να θεσμίσουμε αυτόνομα τις κοινότητες μέσα στις οποίες ζούμε, χωρίς δήθεν αντιπροσώπους, με βάση τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας, της ισότητας, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας, του σεβασμού των διαφορετικοτήτων, της αλληλεγγύης. Είναι εφικτό, αρκεί να το θελήσουμε και να προσπαθήσουμε να το πραγματοποιήσουμε.

 Καμία δίωξη στους συλληφθέντες

Η αμφισβήτηση είναι πηγή της ελευθερίας

 Να οικοδομήσουμε τις δημιουργικές μας αντιστάσεις ενάντια στο ζοφερό μέλλον που μας ετοιμάζουν

Το Σάββατο 17 Μαρτίου, στις 4 το απόγευμα, θα πραγματοποιηθεί η τρίτη συνάντηση των λαϊκών συνελεύσεων της Αθήνας και του Πειραιά, στο Πάντειο πανεπιστήμιο.

Η συνέλευση μας θα βρίσκεται και αυτή τη φορά εκεί.

Την επόμενη Τετάρτη 14 Μαρτίου, και ώρα 8 μ.μ., θα πραγματοποιηθεί διευρυμένη συνέλευση για την υγεία στο καινούργιο χώρο της λαϊκής συνέλευσης (γωνία Δωριέων και Ταντάλου, Άνω Πετράλωνα), με τις εξής θεματικές:

1. η παρουσίαση και οι προοπτικές του εγχειρήματος του κοινωνικού χώρου για την υγεία στο ΠΙΚΠΑ

2. η σχέση του με τη λαική συνέλευση

3. η επεξεργασία κειμένου με σκοπό την αυτοπαρουσίαση του εγχειρήματος σε άλλες συνελεύσεις/συλλογικότητες/άτομα που ενδιαφέρονται για αντίστοιχα εγχειρήματα