Μήνας: Οκτώβριος 2012

Η Λαϊκή Συνέλευση Πετραλώνων – Θησείου – Κουκακίου λειτουργεί ως συλλογική δράση από το Νοέμβριο του 2002. Μία διαδρομή 10 χρόνων η οποία μέσα από πολλές στάσεις, και διαφορετικές θεματολογίες συνεχίζει να συναντιέται, να συζητά, να αποφασίζει και να δρα μέχρι και σήμερα.

Στα 10 αυτά χρόνια καταφέραμε να αντισταθούμε και να ανατρέψουμε σχεδιασμούς της τοπικής και κεντρικής εξουσίας για μικρά και μεγάλα ζητήματα που αφορούσαν την ζωή μας γιατί πάντα κάποιοι αποφάσιζαν για εμάς χωρίς εμάς.

Το σύνθημα “παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας” πήρε σάρκα και οστά μέσα σε διαφορετικές λαϊκές συνελεύσεις – αναλόγως την θεματολογία. Έτσι με παρεμβάσεις και δράσεις καταφέραμε να αποτρέψουμε την εμπορευματοποίηση και την περίφραξη με κάγκελα του λόφου Φιλοπάππου (1η λαϊκή συνέλευση στις 3 Νοέμβρη 2002), δράσαμε ενάντια στο κλείσιμο του εργοστασίου της Σίσσερ – Πάλκο (1η λαϊκή συνέλευση σε εργατικό χώρο τον Μάιο του 2003), εναντιωθήκαμε στις κεραίες κινητής τηλεφωνίας και στις συνέπειες πάνω στην υγεία μας, πετύχαμε την δημιουργία του πάρκου της Κορεάτικης αγοράς. Εναντιωθήκαμε στην εμπορική “ανάπλαση” με κάθε είδους νυχτομάγαζα του Θησείου και των Άνω Πετραλώνων, στις αυξήσεις των εισιτηρίων απαιτώντας ελεύθερη μετακίνηση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ακυρώσαμε την ελεγχόμενη στάθμευση στη γειτονιά του Θησείου. Συμμετείχαμε στην εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 με αφορμή την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, συμμετείχαμε και συνδιοργανώσαμε κινητοποιήσεις ενάντια στην δολοφονική επίθεση που δέχτηκε η γειτόνισσά μας μετανάστρια, συνδικαλίστρια, εργάτρια Κωνσταντίνα Κούνεβα.

Με αφορμή τα μνημόνια και τα σχέδια των Τροϊκανών και των κυβερνήσεών τους από το καλοκαίρι των “Αγανακτισμένων” του 2011, η Λαϊκή Συνέλευση βγαίνει δυναμικά στην γειτονιά συμμετέχει σε δράσεις σε τοπικό επίπεδο, παίρνει μέρος στις απεργίες στο κέντρο της Αθήνας και επαναπροσδιορίζει πάλι τον λόγο ύπαρξής της.

Στην προσπάθειά της να απαντήσει στα διογκωμένα προβλήματα που σχετίζονται με την τροφή και την υγεία, δημιουργεί ομάδες εργασίας και απ’ τις οποίες προέκυψαν ο “Κοινωνικός χώρος για την υγεία” απ’ τον Οκτώβρη του 2011 στο ΠΙΚΠΑ του “Ασύρματου” των Άνω Πετραλώνων και ο “Συλλογικός χώρος για την τροφή” που λειτουργεί από τον Απρίλη του 2012 στα Άνω Πετράλωνα.

 

“Συλλογικός χώρος για την τροφή” και όχι μόνο!

Ένας αυτo-οργανωμένος, αντι-εμπορευματικός χώρος που καμία σχέση δεν έχει με ΜΚΟ, θεσμικούς φορείς, κόμματα αλλά και με ταβέρνες, ουζερί και μπαρ της γειτονιάς. Μία αναγκαιότητα των ημερών μας να βρεθούμε όλοι μαζί για να αντιμετωπίσουμε τις κρίσιμες και πρωτόγνωρες συνθήκες που ζούμε.

Σχεδόν καθημερινά μαγειρεύουμε σε ομάδες από την 1μμ έως τις 3μμ και μετά τις 3μμ έως τις 6μμ τρώμε και καθαρίζουμε τον χώρο.

Στο απογευματινό καφενείο γίνεται προσπάθεια δημιουργίας ομάδων εργασίας για ότι αφορά την ζωή μας (τροφή, καλλιέργειες, στέγαση, ενέργεια, εργασία, ενημέρωση από άλλα αυτo-οργανωμένα εγχειρήματα κλπ), κάνουμε αυτo-οργανωμένα γλέντια, στεκόμαστε ο ένας πλάι στον άλλο και μοιραζόμαστε βιώματα, ανάγκες και επιθυμίες.

Τώρα που η κοινωνία της κατανάλωσης, του lifestyle, της εξατομίκευσης και της ιδιώτευσης που ο καπιταλισμός δημιούργησε πεθαίνουν και παρασύρουν και μας στην απομόνωση και την απελπισία. Στόχος του χώρου είναι να γίνει το “δεύτερο σπίτι μας” όπου η αλληλογνωριμία, η αλληλεγγύη, η αλληλοϋποστήριξη και ο αλληλοσεβασμός είναι εκείνοι οι κρίκοι που θα βοηθήσουν το χτίσιμο ενός άλλου οράματος για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο που θέλουμε και ονειρευόμαστε. Γι’ αυτό, δεν συμπορευόμαστε με ανθρώπους που έχουν οποιοδήποτε είδους εξουσιαστικές, ρατσιστικές, σεξιστικές πρακτικές.

Απευθυνόμαστε στην τοπική κοινωνία, σε όσες και όσους θέλουν να εμπλακούν ενεργά στο εγχείρημά μας για να γνωριστούμε, να φάμε μαζί και να μιλήσουμε γιατί πιστεύουμε: “Απέναντι στη κρίση κανένας μόνος του”.

Στην εβδομαδιαία διαχειριστική συνέλευση του χώρου η συμμετοχή αυτών που εμπλέκονται είναι απαραίτητη για την συλλογική λήψη αποφάσεων.

Είναι ανοιχτό στη γειτονιά και σε κάθε σκεπτόμενο/νη συνοδοιπόρο/ισσα στο βαθμό που θέλει να πάρει την τύχη της ζωής του/της στα χέρια του/της. Κερδίζοντας την τροφή, κερδίζουμε την ζωή! Κερδίζοντας την ζωή, βρίσκουμε την ελπίδα, χαμογελάμε και προχωράμε!

 

“Κοινωνικός χώρος για την υγεία”

Η υγεία και η ελεύθερη πρόσβαση σε ένα δημόσιο σύστημα υγείας, αποτελεί αυτονόητο δικαίωμα. Έτσι η λαϊκή συνέλευση αποφάσισε να οργανώσει στο κατειλημμένο ΠΙΚΠΑ τον επονομαζόμενο “Κοινωνικό χώρο για την υγεία”, πιάνοντας το νήμα από εκεί που είχε μείνει το ΠΙΚΠΑ όταν έκλεισε.

Ενώ το υπό κατάρρευση Δημόσιο Σύστημα Υγείας αποκλείει όλο και περισσότερους ανθρώπους, σκοπός του εγχειρήματος είναι το χτίσιμο μιας αυτo-οργανωμένης δομής πρωτοβάθμιας περίθαλψης για παροχή πρώτων βοηθειών στους ανθρώπους της γειτονιάς μέχρι εκεί που φθάνουν οι δυνάμεις μας.

Για το σκοπό αυτό ιατροί διαφόρων ειδικοτήτων (παθολόγος, ορθοπεδικός, ωτορινολαρυγγολόγος, πνευμονολόγος, ομάδα ψυχικής υποστήριξης, φαρμακοποιός) βρίσκονται εκ περιτροπής στο χώρο για να παρέχουν σε πρώτη φάση: Συμβουλευτική, επίλυση αποριών και υποστήριξη σε χρόνιες παθήσεις και γενικότερα σε θέματα ψυχικής και σωματικής υγείας. Ενημέρωση πάνω σε θέματα φαρμακευτικής αγωγής και εναλλακτικών λύσεων. Μέτρηση πίεσης και σακχάρου, καθώς και αξιολόγηση εργαστηριακών εξετάσεων. Σεμινάρια αυτο-μόρφωσης.

Δεν προσφέρουμε “φιλανθρωπία”, ούτε εγκαταλείπουμε τους “κοινωνικούς αγώνες” για να ασχοληθούμε με “κοινωφελές έργο”.

Επειδή η υγεία, δεν αφορά μόνο τις εξειδικευμένες γνώσεις ενός ειδικού και η θεραπεία δεν αφορά μόνο την επίσκεψη σε ένα ιατρείο. Εκτός από επαγγελματίες της υγείας, στο εγχείρημα συμμετέχουν και μη υγειονομικοί, καθώς όλοι έχουμε εμπειρίες (σύντομες ή πιο μακροχρόνιες) από μία ασθένεια τις οποίες μπορούμε να μοιραστούμε μεταξύ μας και να αναζητήσουμε λύσεις. Μ’ άλλα λόγια να σταθούμε “θεραπευτικά” δίπλα σε κάποιον/α που το έχει ανάγκη. Όσο περισσότερο το εγχείρημα πλαισιωθεί από υγειονομικούς και μη, τόσο περισσότερο ανοίγονται οι δυνατότητές του για μεγαλύτερη προσφορά.

Την διαχείρισή του αναλαμβάνει η εβδομαδιαία συνέλευση της ομάδας εργασίας για την Υγεία, της λαϊκής συνέλευσης.

Το πέτρινο σπίτι που στέγασε κάποτε την υπηρεσία του ΠΙΚΠΑ αποτελούσε σημαντικό κεφάλαιο στην κοινωνική ζωή της γειτονιάς. Είναι στη γειτονιά και ανήκει στη γειτονιά!

Η επόμενη συνέλευση κατοίκων θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 28 Οκτωβρίου, στις 3 το μεσημέρι στην πλατεία Μερκούρη στα Άνω Πετράλωνα.

Με σαφώς μικρότερη συμμετοχή -σε σχέση με τις 26 Σεπτέμβρη- κύλησε η χθεσινή απεργιακή διαδήλωση. Η λαϊκή μας συνέλευση συμμετείχε στο κοινό μπλοκ των συνελεύσεων γειτονιών της Αθήνας και του Πειραιά με σημείο προσυγκέντρωσης τη γωνία Πατησίων και Στουρνάρη. Έγινε μοίρασμα της ανακοίνωσης της συνέλευσης για τα γεγονότα της απεργίας της 26ης Σεπτέμβρη, ενώ ο “κοινωνικός χώρος για την υγεία” μοίρασε στα μπλοκ των υγειονομικών κάλεσμα για πλαισίωση του εγχειρήματος, ανοίγοντας παράλληλα και σύντομες κουβέντες με τους διαδηλωτές.

Με το πανό της συνέλευσής μας (“απεργία διαρκείας για την ανατροπή, όλοι και όλες στους δρόμους”) πορεύτηκαμε από κοινού με τις άλλες συνελεύσεις προς την πλατεία Συντάγματος όπου και παραμείναμε συγκροτημένοι μπροστά από τη βουλή για αρκετή ώρα. Λίγο μετά τις 3 το μεσημέρι και ενώ ο κύριος όγκος της διαδήλωσης άρχισε να κατεβαίνει την Πανεπιστημίου, ακολούθησαμε και εμείς, μέχρι και την Ομόνοια όπου και διαλυθήκαμε.

Επόμενη λαϊκή συνέλευση την Κυριακή 21 Οκτωβρίου, στις 3 το μεσημέρι, στην πλατεία Μερκούρη στα Άνω Πετράλωνα.

υγ: η τελευταία φωτογραφία είναι από το blog της “ανοιχτής συνέλευσης κατοίκων Αγίας Παρασκευής”.

Την Πέμπτη 18 Οκτωβρίου, ημέρα γενικής απεργίας, η λαϊκή συνέλευση καλεί σε συγκέντρωση στον ηλεκτρικό σταθμό των Πετραλώνων, στις 11 το πρωί, για να μεταβούμε όλοι και όλες μαζί στο κέντρο της Αθήνας. Εκεί θα συμμετάσχουμε στο κοινό μπλοκ των συνελεύσεων γειτονιών της Αθήνας και του Πειραιά.

Το Σάββατο 13 Οκτώβρη θα γίνει παρέμβαση-μοίρασμα του κειμένου για τα γεγονότα στην απεργία της 26ης Σεπτεμβρίου. Το ραντεβού μας είναι στις 11 το πρωί στον ηλεκτρικό σταθμό Πετραλώνων.

Την Κυριακή 14 Οκτωβρίου θα πραγματοποιηθεί νέα λαϊκή συνέλευση στην πλατεία Μερκούρη, στα Άνω Πετράλωνα, στις 3 το μεσημέρι.

Όσοι και όσες κυκλοφορούν στις γειτονιές μας, θα έχουν δει πολύ συχνά, σε κάποια πλατεία, μαζεμένο κόσμο να συζητάει, να προβληματίζεται, να αναλαμβάνει δράσεις και να κάνει παρεμβάσεις για θέματα τοπικά ή κεντρικά. Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, ξέρουν πια ότι πρόκειται για την τοπική λαϊκή συνέλευση, η οποία, αυτο-οργανωμένα και αντιιεραρχικά, διοργανώνει εκδηλώσεις, συζητήσεις, προβολές και πορείες στη γειτονιά ή στο κέντρο της Αθήνας, και έχει φτιάξει αντιδομές για την υγεία («Κοινωνικός Χώρος για την Υγεία», Τιμοδήμου κ’ Αντωνιάδου, στα πέτρινα των Α. Πετραλώνων) και την τροφή («Συλλογική Χώρος για την Τροφή», Δωριέων κ’ Ταντάλου, Α. Πετράλωνα), διεκδικώντας το αυτονόητο: να δημιουργήσει τις δομές και τις σχέσεις εκείνες που θα μας επιτρέψουν να χτίσουμε μία καθημερινότητα, όπως την οραματιζόμαστε και όχι όπως μας την επιβάλλουν.

Κάτι ανάλογο γίνεται και σε πολλές άλλες γειτονιές της Αθήνας, όπου οι κάτοικοι, αναγνωρίζοντας τον κοινό εχθρό στους από πάνω και όχι στους διπλανούς τους, έχουν συγκροτήσει ανοιχτές και λαϊκές συνελεύσεις και συλλογικότητες, επιδιώκοντας με συλλογικές δράσεις να αντισταθούν στην καθημερινή λεηλασία και τη συνολική επίθεση που μας έχουν εξαπολύσει αφεντικά, τράπεζες και ΔΝΤ.

Την Τετάρτη 26 Σεπτέμβρη, ημέρα πανελλαδικής απεργίας, αρκετές συνελεύσεις και συλλογικότητες γειτονιάς καλούσαν στην πορεία στο κέντρο της Αθήνας, με προσυγκεντρώσεις στις γειτονιές τους. Αυτούς επέλεξε για αρχή το κράτος επιδεικνύοντας μία δυναμική καταστολή, καθώς πλήθος ΜΑΤ και ΔΕΛΤΑ περικύκλωσαν τους συγκεντρωμένους πριν καν ξεκινήσουν και με τη συνήθη τραμπούκικη συμπεριφορά τους, με βρισιές και ξύλο, δεν τους άφησαν να αποχωρήσουν. Στο Παγκράτι, η συγκέντρωση της «Συνέλευσης κατοίκων Βύρωνα, Καισαριανής, Παγκρατίου» αποκλείστηκε αρκετή ώρα από αστυνομικό κλοιό, ενώ στη Δάφνη, οι συγκεντρωμένοι κάτοικοι της «Ανοιχτής λαϊκής συνέλευσης Αγίου Δημητρίου» προσήχθησαν από το μετρό στη ΓΑΔΑ, όπου και κρατήθηκαν μέχρι το τέλος της απεργιακής πορείας. Στη συγκέντρωση στου Ζωγράφου, όπου είχαν καλέσει η «Αυτόνομη συνέλευση Ζωγράφου» και ο «Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Βίλα Ζωγράφου», οι αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν στους συγκεντρωμένους κυνηγώντας τους στα γύρω στενά, χτυπώντας πολλούς από αυτούς και προσάγοντας 21 άτομα, ανάμεσα τους και μαθητές, εκ των οποίων 12 μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Το ίδιο προσπάθησαν να κάνουν ανεπιτυχώς το ίδιο απόγευμα, όταν κάτοικοι και συλλογικότητες συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Γαρδένιας, διαμαρτυρόμενοι για τα γεγονότα.

Και ο χαφιεδισμός καλά κρατεί..

Το κράτος ξέρει πολύ καλά να στήνει το παιχνίδι του και σε αυτό συμμετέχουν όλοι του οι μηχανισμοί-επίσημοι και ανεπίσημοι. Συνολικά συνελήφθησαν τη μέρα της απεργίας 23 άτομα και δύο μέρες αργότερα, η αστυνομία έδωσε στη δημοσιότητα ονόματα και φωτογραφίες των 9 από αυτούς, πριν καν τους αποδοθεί το όποιο κατηγορητήριο, συνοδευόμενες από αριθμούς τηλεφώνων στους οποίους μπορούν να παίρνουν όσοι πολίτες αρέσκονται σε χαφιεδισμό. Τα ΜΜΕ, ως επίσημος μηχανισμός προπαγάνδας και σε διατεταγμένη υπηρεσία, επιδιώκουν είτε να σπείρουν το φόβο στην κοινωνία, όπως συνέβη με τις συλληφθείσες οροθετικές εκδιδόμενες λίγο καιρό πριν (που στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι ούτε ήταν όλες οροθετικές ούτε εκδιδόμενες), είτε να στοχοποιήσουν όσους/ες αντιστέκονται δημιουργώντας έναν ‘’εσωτερικό εχθρό’’ που πρέπει να χτυπηθεί. Έτσι τα κανάλια δημοσιοποίησαν τις φωτογραφίες των συλληφθέντων, όπως έκαναν και με τους συλληφθέντες της συγκέντρωσης της 12^ης Φλεβάρη. Τα συμπεράσματα εύκολα: ενοχοποίηση οποιασδήποτε πράξης αντίστασης και χωρίς πολλά-πολλά. Εκφοβισμός σε όσους και όσες αντιστέκονται ή απλώς παρεκκλίνουν από τα όρια του κανονικού, κατασκευή ενόχων εκ προοιμίου, κοινωνική απονοηματοδότηση του λόγου και της δράσης. Αλλά δεν αντιλαμβάνονται ότι όσο η πίεση αυξάνεται τόσο αυξάνονται οι αντιστάσεις μας και άλλο τόσο νιώθουμε περήφανοι ακόμα και όταν “δημοσιοποιούν” τα πρόσωπά μας.

Μα δεν πάει πιο κάτω καημένε… δεν πάει;

Όποιοι και όποιες ικανοποιούνται με σενάρια τρομολαγνείας και έχουν καλά εσωτερικεύσει τις έννοιες «της τάξης και της ασφάλειας» μάλλον θα θεωρούν ότι έτσι «παράγεται έργο» και ότι για μια ακόμη φορά το κράτος τους προφύλαξε. Όποιοι και όποιες είναι λίγο πιο σκεπτικιστές μπορούν εύκολα να αντιληφθούν ότι το βαρέλι της ξεφτίλας και της βίας δεν έχει πάτο. Ότι το σχέδιο είναι καλά επεξεργασμένο και όλες οι κινήσεις μεθοδευμένες. Ότι η καταστολή θα αυξάνεται και ότι το κράτος τώρα δε δείχνει τα δόντια του, έχει ήδη αρχίσει να μπήγει τα νύχια του. Από την κατάρρευση κάθε είδους «πρόνοιας» έως την εργασιακή εξόντωση και από τις ξαμολημένες φασιστικές συμμορίες (ένστολες και μη) έως την άγρια επίθεση σε ριζοσπαστικά αγωνιζόμενα κομμάτια, το μήνυμα είναι σαφές: διάχυση του φόβου, αναχαίτιση των κοινωνικών αντανακλαστικών, στροφή στη συντηρητικοποίηση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό μέχρι την οριστική μας εξαθλίωση.

Μπορούν όμως;

Μπορούν όσο επικρατεί το ο-καθένας-για-την-πάρτη-του, η εσωστρέφεια, η μοιρολατρία, η λογικής της εξατομίκευσης και η σιωπή μπροστά σε όλα αυτά. Όταν όμως δρούμε συλλογικά, τότε η κατάσταση δυσκολεύει. Και οι συλλογικότητες και οι συνελεύσεις γειτονιάς, τα αυτο-οργανωμένα εγχειρήματα το έχουν πετύχει και προσπαθούν καθημερινά για αυτό. Χτίζουν κοινότητες αντίστασης και αλληλεγγύης, στέκονται δυναμικά και μαχητικά τόσο στο δρόμο όσο και στο καθημερινό πεδίο, επιδιώκουν να ορίσουν τις ζωές τους, όπως το επιθυμούν. Και αυτό για το κράτος είναι επικίνδυνο. Ας συνεχίσει!

 

Καμία δίωξη στους συλληφθέντες της απεργιακής διαδήλωσης της 26ης Σεπτέμβρη .

Όλοι και όλες στους δρόμους!