Σήμερα έφυγε ένας φίλος, ένας σύντροφος, ένας συναγωνιστής…

1η Σεπτέμβρη 2015.

Σήμερα έφυγε ένας φίλος, ένας σύντροφος, ένας συναγωνιστής, ένας πολυαγαπημένος.

Ο Γιάννης ο Γιαννατσής.

Στάθηκε δίπλα μας σε πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες, ενέπνευσε και εμπνεύστηκε από ανθρώπους. Έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία του συλλογικού και της αλληλεγγύης και δεν λιγοψύχησε, ακόμα κι όταν κινδύνευσε η ζωή του από  το κράτος, το παρακράτος και τους τραμπούκους της «νύχτας», υπερασπιζόμενος το συλλογικό έναντι του ατομικού.

Κάποιοι από εμάς τον θυμόμαστε πάνω στα πεσμένα κάγκελα του Φιλοπάππου της πρώτης λαϊκής συνέλευσης που καλέστηκε στις γειτονιές μας, το 2002. Κάποιοι τον θυμόμαστε σε κάθε πλατεία ανάμεσά μας, στις συνελεύσεις κατοίκων, το εργαλείο μέσα από το οποίο συζητάμε και πράττουμε για όσα μας απασχολούν, για κάτι παραπάνω από μία δεκαετία. Ήμασταν μαζί πεισματικά πλάι στις διαδηλώσεις της γειτονιάς αλλά και στο κέντρο της Αθήνας. Παθιασμένος με το πρώτο αυτοοργανωμένο χώρο της γειτονιάς, την Παρέμβαση Κατοίκων Πετραλώνων, Θησείου, Κουκακίου. Ήταν ένας από εμάς εκείνο το μεσημέρι που καταλάβαμε το πρώην ΠΙΚΠΑ των Άνω Πετραλώνων, και όλα αυτά τα χρόνια στην αυτοοργανωμένη δομή του Κοινωνικού χώρου για την Υγεία. Ήταν δίπλα μας, ανάμεσα σε κατσαρόλες και πολιτικές συζητήσεις, σε όλες εκείνες τις ώρες που περνούσαμε στην άλλη αυτοοργανωμένη δομή της γειτονιάς, αυτή του Συλλογικού Χώρου για την Τροφή. Ήμασταν παρέα τα επόμενα βράδυα απ΄ όταν κάτι τσογλάνια ,υπάλληλοι εστιάτορα των Πετράλωνων, βάλανε φωτιά στην είσοδο του σπιτιού του, στοχοποιώντας τον για τη συμμετοχή στις συνελεύσεις για την βιομηχανία της διασκέδασης. Ήμασταν μαζί καθημερινά στους δρόμους των Πετραλώνων και του Θησείου, αυτός να τρέχει με έναν χαρτοφύλακα στο χέρι για την δουλειά του αλλά όποτε συναντιόμασταν να συζητάμε για τη γειτονιά, τις εξελίξεις, να σχεδιάζουμε τις επόμενες συνελεύσεις, τα επόμενα βήματά μας.

Ο Γιάννης είναι μαζί μας. Και θα είναι όσο δεν θα ξεθωριάζει μέσα μας. Κι όσο τα πολιτικά οράματά του, που ήταν και είναι και δικά μας, θα εμπνέουν τις ζωές μας. Ήμαστε κάτι παραπάνω από σίγουροι και σίγουρες ότι αυτό θα ζητούσε και αυτός εάν βρισκόταν κάπου εδώ τριγύρω και μας άκουγε. Να δώσουμε μία υπόσχεση στους εαυτούς μας ότι θα συνεχίσουμε να ραδιουργούμε στην προοπτική της δημιουργίας αυτοοργανωμένων κοινοτήτων αγώνα στις γειτονιές μας. Και σε κάθε γειτονιά.

Καλή αντάμωση Γιάννη.

φίλοι/φίλες, σύντροφοι/συντρόφισσες

από τις γειτονιές των Πετραλώνων, του Θησείου και του Κουκακίου

* η κηδεία θα γίνει την Παρασκευή, στις 4 μ.μ., στο 3ο νεκροταφείο.