Ανακοίνωση για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα την ημέρα της γενικής απεργίας σε συνοικίες της Αθήνας.

Όσοι και όσες κυκλοφορούν στις γειτονιές μας, θα έχουν δει πολύ συχνά, σε κάποια πλατεία, μαζεμένο κόσμο να συζητάει, να προβληματίζεται, να αναλαμβάνει δράσεις και να κάνει παρεμβάσεις για θέματα τοπικά ή κεντρικά. Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, ξέρουν πια ότι πρόκειται για την τοπική λαϊκή συνέλευση, η οποία, αυτο-οργανωμένα και αντιιεραρχικά, διοργανώνει εκδηλώσεις, συζητήσεις, προβολές και πορείες στη γειτονιά ή στο κέντρο της Αθήνας, και έχει φτιάξει αντιδομές για την υγεία («Κοινωνικός Χώρος για την Υγεία», Τιμοδήμου κ’ Αντωνιάδου, στα πέτρινα των Α. Πετραλώνων) και την τροφή («Συλλογική Χώρος για την Τροφή», Δωριέων κ’ Ταντάλου, Α. Πετράλωνα), διεκδικώντας το αυτονόητο: να δημιουργήσει τις δομές και τις σχέσεις εκείνες που θα μας επιτρέψουν να χτίσουμε μία καθημερινότητα, όπως την οραματιζόμαστε και όχι όπως μας την επιβάλλουν.

Κάτι ανάλογο γίνεται και σε πολλές άλλες γειτονιές της Αθήνας, όπου οι κάτοικοι, αναγνωρίζοντας τον κοινό εχθρό στους από πάνω και όχι στους διπλανούς τους, έχουν συγκροτήσει ανοιχτές και λαϊκές συνελεύσεις και συλλογικότητες, επιδιώκοντας με συλλογικές δράσεις να αντισταθούν στην καθημερινή λεηλασία και τη συνολική επίθεση που μας έχουν εξαπολύσει αφεντικά, τράπεζες και ΔΝΤ.

Την Τετάρτη 26 Σεπτέμβρη, ημέρα πανελλαδικής απεργίας, αρκετές συνελεύσεις και συλλογικότητες γειτονιάς καλούσαν στην πορεία στο κέντρο της Αθήνας, με προσυγκεντρώσεις στις γειτονιές τους. Αυτούς επέλεξε για αρχή το κράτος επιδεικνύοντας μία δυναμική καταστολή, καθώς πλήθος ΜΑΤ και ΔΕΛΤΑ περικύκλωσαν τους συγκεντρωμένους πριν καν ξεκινήσουν και με τη συνήθη τραμπούκικη συμπεριφορά τους, με βρισιές και ξύλο, δεν τους άφησαν να αποχωρήσουν. Στο Παγκράτι, η συγκέντρωση της «Συνέλευσης κατοίκων Βύρωνα, Καισαριανής, Παγκρατίου» αποκλείστηκε αρκετή ώρα από αστυνομικό κλοιό, ενώ στη Δάφνη, οι συγκεντρωμένοι κάτοικοι της «Ανοιχτής λαϊκής συνέλευσης Αγίου Δημητρίου» προσήχθησαν από το μετρό στη ΓΑΔΑ, όπου και κρατήθηκαν μέχρι το τέλος της απεργιακής πορείας. Στη συγκέντρωση στου Ζωγράφου, όπου είχαν καλέσει η «Αυτόνομη συνέλευση Ζωγράφου» και ο «Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Βίλα Ζωγράφου», οι αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν στους συγκεντρωμένους κυνηγώντας τους στα γύρω στενά, χτυπώντας πολλούς από αυτούς και προσάγοντας 21 άτομα, ανάμεσα τους και μαθητές, εκ των οποίων 12 μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Το ίδιο προσπάθησαν να κάνουν ανεπιτυχώς το ίδιο απόγευμα, όταν κάτοικοι και συλλογικότητες συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Γαρδένιας, διαμαρτυρόμενοι για τα γεγονότα.

Και ο χαφιεδισμός καλά κρατεί..

Το κράτος ξέρει πολύ καλά να στήνει το παιχνίδι του και σε αυτό συμμετέχουν όλοι του οι μηχανισμοί-επίσημοι και ανεπίσημοι. Συνολικά συνελήφθησαν τη μέρα της απεργίας 23 άτομα και δύο μέρες αργότερα, η αστυνομία έδωσε στη δημοσιότητα ονόματα και φωτογραφίες των 9 από αυτούς, πριν καν τους αποδοθεί το όποιο κατηγορητήριο, συνοδευόμενες από αριθμούς τηλεφώνων στους οποίους μπορούν να παίρνουν όσοι πολίτες αρέσκονται σε χαφιεδισμό. Τα ΜΜΕ, ως επίσημος μηχανισμός προπαγάνδας και σε διατεταγμένη υπηρεσία, επιδιώκουν είτε να σπείρουν το φόβο στην κοινωνία, όπως συνέβη με τις συλληφθείσες οροθετικές εκδιδόμενες λίγο καιρό πριν (που στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι ούτε ήταν όλες οροθετικές ούτε εκδιδόμενες), είτε να στοχοποιήσουν όσους/ες αντιστέκονται δημιουργώντας έναν ‘’εσωτερικό εχθρό’’ που πρέπει να χτυπηθεί. Έτσι τα κανάλια δημοσιοποίησαν τις φωτογραφίες των συλληφθέντων, όπως έκαναν και με τους συλληφθέντες της συγκέντρωσης της 12^ης Φλεβάρη. Τα συμπεράσματα εύκολα: ενοχοποίηση οποιασδήποτε πράξης αντίστασης και χωρίς πολλά-πολλά. Εκφοβισμός σε όσους και όσες αντιστέκονται ή απλώς παρεκκλίνουν από τα όρια του κανονικού, κατασκευή ενόχων εκ προοιμίου, κοινωνική απονοηματοδότηση του λόγου και της δράσης. Αλλά δεν αντιλαμβάνονται ότι όσο η πίεση αυξάνεται τόσο αυξάνονται οι αντιστάσεις μας και άλλο τόσο νιώθουμε περήφανοι ακόμα και όταν “δημοσιοποιούν” τα πρόσωπά μας.

Μα δεν πάει πιο κάτω καημένε… δεν πάει;

Όποιοι και όποιες ικανοποιούνται με σενάρια τρομολαγνείας και έχουν καλά εσωτερικεύσει τις έννοιες «της τάξης και της ασφάλειας» μάλλον θα θεωρούν ότι έτσι «παράγεται έργο» και ότι για μια ακόμη φορά το κράτος τους προφύλαξε. Όποιοι και όποιες είναι λίγο πιο σκεπτικιστές μπορούν εύκολα να αντιληφθούν ότι το βαρέλι της ξεφτίλας και της βίας δεν έχει πάτο. Ότι το σχέδιο είναι καλά επεξεργασμένο και όλες οι κινήσεις μεθοδευμένες. Ότι η καταστολή θα αυξάνεται και ότι το κράτος τώρα δε δείχνει τα δόντια του, έχει ήδη αρχίσει να μπήγει τα νύχια του. Από την κατάρρευση κάθε είδους «πρόνοιας» έως την εργασιακή εξόντωση και από τις ξαμολημένες φασιστικές συμμορίες (ένστολες και μη) έως την άγρια επίθεση σε ριζοσπαστικά αγωνιζόμενα κομμάτια, το μήνυμα είναι σαφές: διάχυση του φόβου, αναχαίτιση των κοινωνικών αντανακλαστικών, στροφή στη συντηρητικοποίηση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό μέχρι την οριστική μας εξαθλίωση.

Μπορούν όμως;

Μπορούν όσο επικρατεί το ο-καθένας-για-την-πάρτη-του, η εσωστρέφεια, η μοιρολατρία, η λογικής της εξατομίκευσης και η σιωπή μπροστά σε όλα αυτά. Όταν όμως δρούμε συλλογικά, τότε η κατάσταση δυσκολεύει. Και οι συλλογικότητες και οι συνελεύσεις γειτονιάς, τα αυτο-οργανωμένα εγχειρήματα το έχουν πετύχει και προσπαθούν καθημερινά για αυτό. Χτίζουν κοινότητες αντίστασης και αλληλεγγύης, στέκονται δυναμικά και μαχητικά τόσο στο δρόμο όσο και στο καθημερινό πεδίο, επιδιώκουν να ορίσουν τις ζωές τους, όπως το επιθυμούν. Και αυτό για το κράτος είναι επικίνδυνο. Ας συνεχίσει!

 

Καμία δίωξη στους συλληφθέντες της απεργιακής διαδήλωσης της 26ης Σεπτέμβρη .

Όλοι και όλες στους δρόμους!