Κατηγορία: Δημόσιοι χώροι

Την προηγούμενη Δευτέρα, 20 Μαΐου, ολοκληρώθηκε ύστερα από μία πολύωρη διαδικασία η δίκη τριών γειτόνων μας που κατηγορούνταν ως ηθικοί αυτουργοί για την καταστροφή της «εσωτερικής περίφραξης» που απαγόρευε την ελεύθερη είσοδο σε τμήμα των λόφων (Πνύκα). Η δίκη είχε ξεκινήσει την Πέμπτη 16 Μαΐου, αλλά είχε διακοπεί λόγω λήξης του ωραρίου εργασίας των δικαστικών.

Σε αυτή τη δεύτερη ημέρα, λοιπόν, η έδρα εμφανίστηκε από την αρχή αποφασισμένη να καταδικάσει τους γείτονές μας, αφήνοντας πολλές ανοιχτές σκέψεις για τις πολιτικές παρεμβάσεις που προηγήθηκαν το διάστημα αυτών των ημερών. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσουμε την κλήτευση από την έδρα, για να καταθέσει ως μάρτυρας κατηγορίας, της Βογιατζόγλου (της δεύτερης αρχαιολόγου-«ναυαρχίδας» -μετά την Λαζαρίδου- στην επίθεση ενάντια στο κίνημα των κατοίκων), τη στιγμή που αυτή δεν συμπεριλαμβανόταν στη σχετική λίστα; Η δικονομική «ατασθαλία» (καθώς η κλήτευση νέων μαρτύρων κατηγορίας πρέπει να δηλωθεί από την αρχή της δίκης και όχι στο μέσο της) αποτελεί ένα παράπλευρο σημείο. Ο σκοπός ήταν συγκεκριμένος, πλέον. Η καταδίκη ήταν μία προειλημμένη πολιτική απόφαση.

Και ας μην αναγνώρισε κανείς από τους μάρτυρες κατηγορίας τους τρεις γειτόνους μας ότι ήταν αυτοί που έριξαν την περίφραξη της Πνύκας. Έφτανε που εκείνοι βρισκόντουσαν στις λαϊκές συνελεύσεις, έφτανε που διατύπωναν ελεύθερα τη γνώμη τους, έφτανε που συμμετείχαν ενεργά στις συλλογικές διαδικασίες της γειτονιάς, έφτανε που έψαχναν ανθρώπους για να εκδικηθούν απέναντι σε όλους και όλες εμάς, για τη μεγάλη νίκη που πετύχαμε και ο λόφος παραμένει σήμερα ελεύθερος.

Τρία λεπτά φτάνανε για να αρθρώσει η έδρα την ετυμηγορία της. Ένοχοι και καταδίκη σε 10 μήνες φυλάκιση με 3ετή αναστολή. Και γιατί; Γιατί οι γείτονές μας δεν μπήκαν στη διαδικασία του διαχωρισμού και της κατονόμασης ανθρώπων που το δικαστήριο αναζητούσε ως ενόχους για την καταστροφή της περίφραξης. Και γιατί, τις επόμενες ημέρες που είχε ξηλωθεί το κοτετσόσυρμα στην Πνύκα, εθεάθησαν να βγάζουν φωτογραφίες και να βιντεοσκοπούν το σημείο.

Παρά την καταδίκη, αυτοί που έφυγαν από την αίθουσα με κατεβασμένο κεφάλι ήταν οι αρχαιολόγοι (και η κουστωδία τους που είχαν μαζέψει ειδικά για την περίσταση), υπό τα ειρωνικά χειροκροτήματα των αλληλέγγυων κατοίκων που βρίσκονταν στον χώρο.

Η στοχοποίηση και πολιτική καταδίκη τριών από εμάς είναι υπόθεση που αφορά την κινηματική ιστορία της γειτονιάς μας. Και θα απαντηθεί. Κινηματικά, αυτοοργανωμένα και δυναμικά. Αναμείνατε…

Λίγα λόγια για τον αγώνα των κατοίκων για ελεύθερο Φιλοπάππου

Από τον Νοέμβρη του 2002 οι κάτοικοι των Πετραλώνων, του Θησείου και του Κουκακίου, μέσα από λαϊκές συνελεύσεις, υπερασπίστηκαν την ελεύθερη 24ωρη πρόσβαση στον μεγαλύτερο ελεύθερο χώρο πρασίνου στην πόλη της Αθήνας, τον λόφο Φιλοπάππου έκτασης 700 στρεμμάτων.

Στα πλαίσια της ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων και εν’ όψει των Ολυμπιακών αγώνων οι οποίοι θα έφερναν τεράστια κέρδη στο κράτος και τα ιδιωτικά συμφέροντα, η ΕΑΧΑ (Ανώνυμη εταιρεία ενοποίησης αρχαιολογικών χώρων Αθήνας), το Υπουργείο Πολιτισμού μαζί χέρι – χέρι με ιδιωτικά συμφέροντα επιχείρησαν την “αξιοποίηση” του λόφου Φιλοπάππου η οποία περιελάμβανε φυλάκια, εισητήρια, ωράριο λειτουργίας, τσιμεντοποίηση, κατασκευή θεάτρου (τύπου Λυκαβηττού), κατασκευή με τσιμέντα έκθεσης γλυπτικής, καταπατήσεις κάθε είδους, καφετέρια, πωλητήριο και περίφραξη συνολικά του λόφου με κάγκελα.

Ο διαρκής αγώνας των κατοίκων μέσα από ισότιμες και ανοιχτές διαδικασίες, μακριά από λογικές ανάθεσης, με βάση την σύνθεση σε ότι αφορά την λήψη αποφάσεων, το σεβασμό στην διαφορετικότητα και την αλληλεγγύη, κράτησε το λόφο ανοιχτό χωρίς κάγκελα και εισιτήριο, προστάτεψε το φυσικό περιβάλλον (από σειρά εμπρησμών για διάνοιξη δρόμων) κατά το καλοκαίρι του 2003, πέτυχε να διατηρηθεί η αρμονική συνύπαρξη αρχαίων μνημείων, ανθρώπων και οικοσυστήματος μέσα από λαϊκές συνελεύσεις, εκδηλώσεις αντιπληροφόρησης, συλλογή υπογραφών, γλέντια, χορούς, συζητήσεις και διαδηλώσεις.

Στις 16 Μαϊου 2013 δικάζονται 3 γειτονές μας με την κατηγορία ότι με “πειθώ και φορτικότητα υποκινούσαν την ρίψη της περίφραξης” .

Μια κατηγορία η οποία λειτουργεί εκδικητικά και κατασταλτικά. Εκδικητικά προς τρεις ανθρώπους οι οποίοι συμμετείχαν στο κίνημα του Φιλοπάππου και συνεισέφεραν πάρα πολλά πράγματα σε αυτόν τον αγώνα και ταυτόχρονα κατασταλτικά και εκφοβιστικά προς όλους του κατοίκους οι οποίοι αντέταξαν το δικό τους, συλλογικό «συμφέρον» απέναντι στα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου και νίκησαν.

Πριν από τις 3 Νοεμβρίου 2002 ξέραμε ότι κανένας δε ρωτούσε την γνώμη μας για τίποτα. Τώρα πια ξέρουμε, τίποτα δεν είναι το ίδιο, ξέρουμε ότι έχουμε τη δύναμη να επιβάλουμε την συλλογική θέλησή μας για τα ζητήματα που μας αφορούν».

Ο αγώνας για το λόφο του Φιλοπάππου δεν έγινε από μεμονωμένα άτομα, από κάποιους ειδικούς και «φορτικούς» ανθρώπους, αλλά από όλους εμάς που νοιαζόμαστε για τις γειτονιές μας και την ίδια, εντέλει, τη ζωή μας.

Κανένας γείτονας δεν είναι μόνος του. Να καταρίψουμε τις κατηγορίες για ηθική αυτουργία για την καταστροφή των καγκέλων -και άλλα- ενάντια σε μέλη της λαϊκής συνέλευσης για τον λόφο Φιλοπάππου.

Είναι σημαντικό όχι μόνο να αθωωθούν οι 3 σύντροφοι-γείτονές μας, αλλά να συντρίψουμε το κατηγορητήριο της ηθικής αυτουργίας όπου διαχρονικά και αόριστα και χωρίς κανένα στοιχείο αποδίδονται κατηγορίες σε συγκεκριμένα άτομα για δράση λαϊκών συνελεύσεων και αντιστάσεων. Αν γίνει δεκτό το κατηγορητήριο θα είναι νομολογία για τις δίκες αγωνιστών στη Κερατέα και την Χαλκιδική που αντιμετωπίζουν και αυτοί παρόμοιες αόριστες κατηγορίες για υποκίνηση και ηθική αυτουργία.

Αλληλεγγύη-συλλογικότητα-αυτοοργάνωση

Όλοι και όλες στη δίκη την Πέμπτη 16 Μαϊου 2013

στα δικαστήρια της Ευελπίδων, κτίριο 8, 9 π.μ.