Τα δύο εγχειρήματα της λαϊκής συνέλευσης, ο “συλλογικός χώρος για την τροφή” και ο “κοινωνικός χώρος για την υγεία” θα παραμείνουν κλειστά τον μήνα Αύγουστο.
Όσον αφορά τον “κοινωνικό χώρο για την υγεία”, μπορείτε να επικοινωνείτε ολόκληρο τον Αύγουστο με το τηλέφωνό του (69 72 75 16 20) για κάποιο έκτακτο ιατρικό αίτημα, αναζήτηση φαρμάκων ή οποιαδήποτε άλλη πληροφορία.
Εδώ και κάποιες ημέρες κυκλοφορεί το μπροσουράκι “Η διαρκής διαδικασία της αυτοοργάνωσης της υγείας στα Πετράλωνα (μέρος 2ο)”, από τον κοινωνικό χώρο για την υγεία. Πρόκειται για μία δεύτερη απόπειρα (1 χρόνο μετά την πρώτη) να καταγράψουμε τις εμπειρίες και τα βιώματά μας απ’ όλα αυτά τα χρόνια λειτουργίας του εγχειρήματος. Αποτέλεσε και την (αυτο)παρουσίασή μας στη συνάντηση των κοινωνικών ιατρείων που έγινε τον Απρίλιο του 2013 στην Θεσσαλονίκη.
Το πρώτο μέρος (μπορείτε να το βρείτε εδώ) είχε εκδοθεί τον Μάιο του 2012, αποτελώντας την εισήγηση στην εκδήλωση με θέμα «υγεία και αυτοοργάνωση», που είχαμε διοργανώσει στο Πολυτεχνείο των Αθηνών, στα πλαίσια της κεντρικής παρουσίασης του εγχειρήματος.
Μπορείτε να το βρείτε σε έντυπη μορφή στους αυτοοργανωμένους χώρους των γειτονιών μας.
Ενώ συμπληρώνουμε τέσσερα χρόνια από τότε που εισήλθαμε στην τελευταία φάση της καπιταλιστικής κρίσης, παρατηρούμε μία έντονη και επίμονη κίνηση από την μεριά των αφεντικών για ενσωμάτωση και αφομοίωση αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων των από-τα-κάτω.
Εντοπίζουμε αυτή την κίνηση σε κομματικούς μηχανισμούς, σε μη κυβερνητικές οργανώσεις (και την θολούρα που συνοδεύει το περιεχόμενο και τους στόχους τους) και σε προγράμματα χρηματοδοτούμενα από κοινοτικά κονδύλια (όπως π.χ. τα ΕΣΠΑ που χρηματοδοτούν τη δημιουργία συνεργατικών επιχειρήσεων ή την εργασία σε κοινωνικά παντοπωλεία, κοινωνικά ιατρεία κ.τ.λ.).
Αυτό το κείμενό μας, λοιπόν, παρόλο που συγκεκριμενοποιείται σε έναν κομματικό μηχανισμό αποτελεί προϊόν ενός γενικότερου προβληματισμού και μία συζήτησης που είναι σε εξέλιξη στη συνέλευση του ΚΧΥ και συχνά αποτυπώνεται στα κείμενα τα οποία δημοσιοποιούμε. Στο σύντομο μέλλον θα καταθέσουμε μία πιο αναλυτική και ολοκληρωμένη άποψη επί του θέματος.
.
Εμείς θα μιλάμε για εμάς
Την προηγούμενη εβδομάδα διαβάσαμε ρεπορτάζ και συνεντεύξεις οι οποίες παρουσίαζαν τη συλλογικότητα «Αλληλεγγύη για όλους». Στη συνέντευξη τύπου που έδωσαν άτομα της συλλογικότητας (και ένα μέρος της δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο left.gr) μαθαίνουμε ότι «η ‘‘αλληλεγγύη για όλους’’ δημιουργήθηκε από κόσμο με συμμετοχή σε διάφορα κινήματα και δομές αλληλεγγύης και στα πλαίσια της διακήρυξης του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάπτυξη και ενίσχυση του κινήματος κοινωνικής αλληλεγγύης».
Λίγους μήνες νωρίτερα, τον Δεκέμβριο του 2012, διαβάζαμε σε φύλλο της εφημερίδας «Αυγή» τον Τάσο Κορωνάκη (μέλος της συντονιστικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ) να λέει: Οι δομές της αλληλεγγύης έχουν σκοπό να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις των πολιτικών του Μνημονίου. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι στη χώρα που στερούνται τα στοιχειώδη αγαθά που είναι απαραίτητα για την επιβίωση, όπως τροφή, στέγη και φάρμακα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δεν επιδιώκει να φτιάξει τις “δικές του” δομές αλληλεγγύης, αλλά να διευκολύνει την επικοινωνία και τον συντονισμό και να στηρίξει με κάθε τρόπο τις ήδη υπάρχουσες.
Και λίγο παρακάτω μαθαίνουμε ότι: η πρωτοβουλία “Αλληλεγγύη για Όλους” αποσκοπεί στο να ενισχύσει αλλά και να παράσχει οργανωτικούς και οικονομικούς πόρους σε 3.000 περίπου δομές αλληλεγγύης οι οποίες είναι διάσπαρτες σε όλη την Ελλάδα.
Και αναρωτιόμαστε, λοιπόν, εμείς: τι δουλειά έχει ένα αυτοοργανωμένο εγχείρημα υγείας όπως είναι ο κοινωνικός χώρος για την υγεία της ΛΣ Πετραλώνων, Θησείου και Κουκακίου να συμπεριλαμβάνεται μέσα σε ένα παρακλάδι μίας κομματικής δομής; Για εμάς η λέξη αυτοοργάνωση συνοδεύεται και από την επιδίωξη ανάληψης της ζωής και των αποφάσεών μας στα χέρια μας. Χωρίς αντιπροσώπους, χωρίς διαμεσολαβητές, έξω και ενάντια σε ιεραρχικές δομές. Ο πατρόνας αυτής της πρωτοβουλίας, ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, έχει μήπως κάποια σχέση με τις παραπάνω αξίες; Μήπως…
Και αναρωτιόμαστε, επίσης, ποιός έχει εξουσιοδοτήσει έναν κομματικό φορέα να αναλάβει «την διευκόλυνση της επικοινωνίας ανάμεσα στις δομές». Πέρυσι, τέτοια εποχή περίπου κάποιοι εκατοντάδες άνθρωποι σπάζαμε τα κεφάλια μας να στήσουμε μία συντονιστική δομή των λαϊκών συνελεύσεων και των συνελεύσεων γειτονιάς. Ήταν μία πρωτοβουλία η οποία στηριζόταν στην άμεση επαφή στα αμφιθέατρα και στην αναζήτηση κοινών εδαφών. Σήμερα, αυτή η «συντονιστική πρωτοβουλία» του «Αλληλεγγύη για όλους» σε ποια ακριβώς επαφή και σχέση βασίζεται; Μήπως σε αυτή των κομματικών σχέσεων;
Σε εκείνο το άρθρο της «Αυγής» (που παραθέσαμε και παραπάνω) ο Κορωνάκης μιλάει και για ενίσχυση με οικονομικούς πόρους σε δομές αλληλεγγύης διάσπαρτες στην Ελλάδα. Να υποθέσουμε ότι το γεγονός ότι συμπεριλαμβανόμαστε στις «αλληλέγγυες δομές» του ιστότοπου αποτελεί μία ανοιχτή πρόσκληση για μία τέτοια οικονομική ενίσχυση; Και επειδή δημιουργείται μία θολούρα για το εάν «τα παίρνουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ», έχουμε να δηλώσουμε απλά και κατανοητά κάποια πραγματάκια.
Το εγχείρημά μας παραμένει αυτόνομο, αυτοοργανωμένο, μία απόπειρα αυτοθέσμισης πάνω στα ζητήματα της υγείας. Δεν έχει καμία σχέση με κομματικούς και δημοτικούς μηχανισμούς (ούτε τις παραφυάδες τους). Δεν έχει καμία σχέση με την εκκλησία, με μη κυβερνητικές οργανώσεις, με επιδοτήσεις από ευρωπαϊκά ή άλλα κονδύλια. Και ως τέτοιο θα συνεχίσει.
Είχαμε διαβάσει και εμείς πριν κάμποσο καιρό τις εσωτερικές οδηγίες προς τις τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ να «διεισδύουν» στις δομές αλληλεγγύης και στις συνελεύσεις γειτονιών. Είχαμε ακούσει και εμείς για το κονδύλι υποστήριξης δομών αλληλεγγύης που είχε κοπεί από τα κεντρικά της Κουμουνδούρου. Είχαμε υποψιαστεί ότι πολλά εγχειρήματα θα μετατραπούν σε μία δεξαμενή ψήφου για την αδημονούσα αριστερή κυβέρνηση. Και περιμέναμε (και περιμένουμε) να συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια αφομοίωσης και ενσωμάτωσης. Βλέπετε, ο αστερισμός της εξουσίας είναι εκτυφλωτικός.
Δεν σκοπεύουμε, όμως, να σιωπήσουμε. Το αυτονόητο που αναμένουμε είναι να απαλειφτεί η δομή του κοινωνικού χώρου για την υγεία από τον ιστότοπο της «Αλληλεγγύης για όλους». Έχουμε τους τρόπους, έχουμε χτίσει τις σχέσεις, έχουμε βρει και τα κουράγια να μιλήσουμε εμείς για εμάς, για το εγχείρημά μας και τα περιεχόμενά του.
Τον τελευταίο καιρό, ένα από τα θέματα που απασχολεί τη συνέλευση του «κοινωνικού χώρου για την υγεία» είναι το στήσιμο και η λειτουργιά μίας οδοντιατρικής δομής. Μέσα από αυτές τις συζητήσεις μας επιχειρούμε να διερευνήσουμε τις οδοντιατρικές ανάγκες που προκύπτουν στις τωρινές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, να απαντήσουμε στην ανυπαρξία αυτού που ονομάζεται «πρόληψη» σε θέματα που άπτονται της υγείας μας, άλλα και να πάψει η επίσκεψη σε έναν οδοντίατρο να παραμένει μια «ιδιωτική απόλαυση». Και φυσικά δεν παραβλέπουμε ότι οι οδοντιατρικές πράξεις δεν καλύπτονται από κανέναν ασφαλιστικό φορέα (ούτε τώρα, αλλά ούτε και στα χρόνια της «ευημερίας»), πνίγοντας οικονομικά όσους και όσες έχουν μία σχετική ανάγκη (και περισσότερο τις οικογένειες με μικρά παιδιά). Οι εργασίες για την κατασκευή του οδοντιατρείου έχουν ξεκινήσει και ελπίζουμε να είναι έτοιμο να υποδεχτεί τους πρώτους επισκέπτες σύντομα.
Σε πρώτο πλάνο, σε ένα τέτοιο εγχείρημα, θα μπορούσαν να παρασχεθούν:
Όπως είναι σαφές, ακόμα και αυτές οι απλές οδοντιατρικές πράξεις απαιτούν οπωσδήποτε ένα μίνιμουμ εξοπλισμού: μία οδοντιατρική έδρα, κάποια εργαλεία, έναν κλίβανο για την αποστείρωση των εργαλείων και επιπλέον κάποια αναλώσιμα υλικά (π.χ. αναισθητικό). Αν και τα περισσότερα που αφορούν στον εξοπλισμό έχουν βρεθεί, το κόστος των εργασιών που χρειάστηκαν είναι αρκετά μεγάλο.
Μέσα από την πρόταση της κουζίνας των ανέργων για μία αλληλέγγυα συλλογική κουζίνα βρίσκουμε την ευκαιρία να ξαναθέσουμε τα ερωτήματα τόσο της πολιτικής στήριξης της δομής, όσο και της στήριξής της σε υλικοτεχνικό επίπεδο και σε ανθρώπινο δυναμικό.
Η επιλογή αυτή απαιτεί κόπο, χρήμα και δέσμευση. Και η δρομολόγησή της εξαρτάται από το εάν (καταρχήν), ο κόσμος του αγώνα έχει ανάγκη ένα σχετικό εγχείρημα. Πιστεύουμε ότι θα αδικούσαμε καταρχήν τον εαυτό μας να στήσουμε το οδοντιατρείο για να υπάρχει απλά και μόνο, χωρίς να εξυπηρετεί πραγματικές ανάγκες.
Πιστεύουμε ότι μία οδοντιατρική δομή μπορεί να συμβάλλει στη διεύρυνση των συλλογικών απαντήσεων στις (ιατρικές) ανάγκες μας, να αποτελέσει ακόμη μία ψηφίδα στο μωσαϊκό των αντιστάσεων που αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια στις γειτονιές, στην τελική να είναι ένας ακόμα υπεύθυνος πειραματισμός πάνω στην αυτοοργάνωση διαφόρων πτυχών της καθημερινότητας και των αναγκών μας.
Η πρόταση για την συλλογική κουζίνα θέτει τις βάσεις για την δικτύωση των από τα κάτω κοινωνικών εγχειρημάτων και δημιουργεί το προηγούμενο για την συμπόρευσή τους στο δρόμο της αυτοοργάνωσης και στο μέλλον. Σήμερα μαγειρεύουμε και τρώμε μαζί, αύριο μαζευόμαστε και διαμορφώνουμε τις συνθήκες μέσα στις οποίες θέλουμε την υγεία μας στο σήμερα, αλλά και στο μέλλον. Τα κοινωνικά εγχειρήματα δεν πορεύονται μόνα τους το καθένα, αλλά όλα μαζί συνθέτουν ένα ισχυρό δίκτυο που επιχειρεί την ανατροπή του υπάρχοντος και ταυτόχρονα την δόμηση της αυριανής κοινωνίας.