Λαϊκή συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων – Θησείου – Κουκακίου

Ο Συλλογικός Χώρος για την τροφή θα διαθέσει τα έσοδα από την συλλογική κουζίνα του Σαββάτου 13 Ιουλίου για την κάλυψη της εγγύησης αποφυλάκισης του Κ. Σακκά.

Κατά τη 1 μ.μ. μαγειρεύουμε, από τις 3 μ.μ. τρώμε. Οι συλλογικές κουζίνες μας λειτουργούν με ελεύθερη οικονομική συνεισφορά.

Τα τελευταία 12 χρόνια κάτοικοι της περιοχής Πετραλώνων, Θησείου και Κουκακίου συναντιούνται, συζητούν και δρουν προσπαθώντας να δώσουν λύσεις στα προβλήματα που τους απασχολούν με ένα τρόπο αδιαμεσολάβητο και άμεσο. Σε αυτή τη βάση ξεκίνησε η Λαϊκή Συνέλευση Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου να λειτουργεί ως συλλογική δράση από τον Νοέμβρη του 2002. Μέσα από παρεμβάσεις, δράσεις και το βασικότερο, μέσα από εγχειρήματα που σχηματοποιήθηκαν στην Λαϊκή Συνέλευση όπως ο “Κοινωνικός χώρος για την υγεία” που στεγάζεται στο κατειλημμένο πρώην ΠΙΠΚΑ στα πέτρινα των Πετραλώνων, η Λαϊκή Συνέλευση επιδιώκει να δώσει σάρκα και οστά στο σύνθημα “παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας”. Ένα τέτοιο εγχείρημα είναι και ο “Συλλογικός χώρος για την τροφή”.

Η ιστορία του “Συλλογικού χώρου για την τροφή” ξεκινά τον Οκτώβρη του 2011 όπου μια ομάδα εργασίας της Λαϊκής Συνέλευσης άρχισε να συζητά το ζήτημα της τροφής, δηλαδή την σχέση μας με την τροφή από την παραγωγή έως το πιάτο. Έχοντας μέσα από τις λαϊκές συνελεύσεις μας ανοίξει το πεδίο συζήτησης σε όλα όσα αφορούν στις ζωές μας, δεν θα μπορούσαμε παρά να σταθούμε κριτικά απέναντι σε αυτή την σχέση που, όπως την βιώνουμε μέσα στον καπιταλισμό, ενέχει την εκμετάλλευση, την καταπίεση και την λεηλασία. Φυσικά, αντιλαμβανόμαστε ότι ο αγώνας για μια άλλη σχέση με τη τροφή δεν μπορεί παρά να είναι συνολικός. Εμείς σταθήκαμε σε μια πτυχή του ζητήματος, αυτή της εξατομίκευσης που προωθεί ο κόσμος της εξουσίας.

Απέναντι σ’ αυτό προτάσσουμε ένα άλλο φαντασιακό, όπου οι άνθρωποι μετεξελίσσονται από ιδιώτες σε πλάσματα κοινοτικά. Στόχος του χώρου είναι να γίνει το “δεύτερο σπίτι μας”, όπου η αλληλογνωριμία, η αλληλεγγύη, η αλληλοϋποστήριξη και ο αλληλοσεβασμός είναι εκείνοι οι κρίκοι που θα βοηθήσουν το χτίσιμο ενός άλλου οράματος, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο που θέλουμε και ονειρευόμαστε. Έτσι, αποφασίσαμε να συλλογικοποιήσουμε τις ανάγκες μας ξεκινώντας από τις κουζίνες μας.

Βρεθήκαμε λοιπόν στον χώρο όπου στεγάζεται σήμερα το εγχείρημα, έναν χώρο στη γωνία Δωριέων και Ταντάλου στα Άνω Πετράλωνα. Με εφόδιο την κοινή μας επιθυμία να δημιουργήσουμε ένα τόπο συνάντησης ξεκινήσαμε να χτίζουμε από το μηδέν την υποδομή μιας συλλογικής κουζίνας. Η μεταξύ μας όσμωση και η διαμόρφωση του εγχειρήματος με όρους αντιιεραρχικούς και συμμετοχικούς ήταν εξ αρχής το ζητούμενο. Γι’ αυτό και οι οικοδομικές εργασίες έγιναν από όλους εμάς, χωρίς ειδικούς. Θέλοντας να αμφισβητήσουμε έμπρακτα τους διακριτούς ρόλους, επιλέξαμε να διαμορφώσουμε τον χώρο έτσι ώστε να είναι ενιαίος, όπου δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στους “μάγειρες” και τους επισκέπτες. Όλη αυτή η διαδικασία έφερε νέους ανθρώπους κοντά στο εγχείρημα, αλλά και όλους μας πιο κοντά στην εμπειρία της κοινότητας.

Μέσα από ένα κύκλο συζητήσεων με σκοπό να ανακαλύψουμε τις κοινές μας αξίες που θα μπορούσαν να θεμελιώσουν το εγχείρημα, συνδιαμορφώσαμε τον τρόπο που λειτουργεί ο “Συλλογικός χώρος για την τροφή” μέχρι και σήμερα:

Όλοι και όλες συνεισφέρουμε όπως μπορεί ο καθένας και χωρίς εξειδίκευση αναλαμβάνουμε κυκλικά όλες τις εργασίες του χώρου. Επιδιώκουμε την συνάντησή μας κινούμενοι με μια ελευθεριακή αντίληψη που είναι αντίθετη σε διακρίσεις βάση του χρώματος, της φυλής, του φύλου, των σεξουαλικών προτιμήσεων ή οποιασδήποτε άλλης διάκρισης.

Θέλουμε οι μεταξύ μας σχέσεις να βασίζονται στην εμπιστοσύνη και την αλληλεγγύη και ισότιμα να συνεισφέρουμε ανεξάρτητα από το αν έχει κανείς λεφτά ή όχι από το αν έχει κανείς δουλειά ή όχι. Γι ‘αυτό το λόγο αποφασίσαμε τα έξοδα του χώρου να βγαίνουν με ελεύθερη συνεισφορά. Έτσι, δεν υπάρχει αντίτιμο στο φαγητό αλλά ο καθένας και η καθεμία αφήνει ό,τι μπορεί στο κουτί («γουρουνάκι») που υπάρχει στο χώρο.

Λειτουργούμε με μοναδικό αποφασιστικό όργανο την τακτική συνέλευση του χώρου. Αντι-ιεραρχικά και βάση συναίνεσης προσπαθούμε να αποφασίζουμε όλοι μαζί λαμβάνοντας υπόψη όλες τις απόψεις, αναζητώντας λύσεις που μας καλύπτουν όλους.

Η σχέση μας με τους μηχανισμούς της εξουσίας, της καταπίεσης και του ελέγχου είναι ανταγωνιστική. Συνεπώς, είμαστε αντίθετοι στη λογική της φιλανθρωπίας, την οποία αντιλαμβανόμαστε ως ένα μηχανισμό που εφαρμόζεται από τους πάνω για την συμμόρφωση των από κάτω. Γι’ αυτό και δεν θέλουμε καμία σχέση με φιλανθρωπικούς φορείς αλλά ούτε και με Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, τις οποίες βλέπουμε να εργάζονται για την αφομοίωση της αντίστασης απ΄ τον κόσμο της εξουσίας.

Είμαστε ανεξάρτητοι από κόμματα και από πολιτικές συλλογικότητες. Θέλουμε όμως ο “Συλλογικός χώρος για την τροφή” να είναι ένας χώρος ζύμωσης και ελεύθερης διακίνησης πολιτικών απόψεων και κριτικής.

Έτσι, εδώ και ενάμιση περίπου χρόνο κάποιοι άνθρωποι σε (σχεδόν) καθημερινή βάση μαγειρεύουν και τρώνε συλλογικά. Επίσης κάποια απογεύματα ο χώρος είναι ανοιχτός για καφενείο, συζητήσεις και εκδηλώσεις και τέλος, γίνονται προβολές ταινιών κάθε Κυριακή βράδυ.

.

Το ζητούμενο είναι η αντάμωσή μας με στόχο την κοινότητα

Σκοπός αυτού εδώ του ενημερωτικού είναι να σας παρουσιάσουμε τι έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα. Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, οφείλουμε να σας παραθέσουμε και μερικές από τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες μας, τις αδυναμίες μας και τα όνειρά μας…

Αυτό που επιθυμούμε πάνω απ’ όλα για ένα τέτοιο εγχείρημα είναι να μπορέσει να σταθεί σαν παράδειγμα για όσους σκέφτονται να κάνουν το βήμα προς τη συλλογικοποίηση. Με άλλα λόγια, θέλουμε τον πολλαπλασιασμό τέτοιων εγχειρημάτων στη γειτονιά μας και παντού. Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια κινητοποιούνται πολλοί προς μία τέτοια κατεύθυνση. Σήμερα δραστηριοποιούνται στην πόλη μας πολλές συλλογικές κουζίνες, συλλογικοί μπαχτσέδες κ.τ.λ. Μια από τις μεγαλύτερες αδυναμίες μας μέχρι τώρα είναι ότι δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε ισχυρούς δεσμούς με άλλα τέτοια εγχειρήματα. Το κάλεσμα όμως προς μία τέτοια κατεύθυνση παραμένει ανοιχτό και αποτελεί εξάλλου μια βασική μας στόχευση: η δικτύωση όλων αυτών των εγχειρημάτων με την προοπτική να επαναπροσδιορίσουμε από κοινού την σχέση μας με την τροφή συνολικά και την σχέση μας με την παραγωγή και την προμήθεια ειδικά. Με αυτό το σκεπτικό έχουμε ανοίξει μια συζήτηση για μια ακόμη επιθυμία μας, την δυνατότητα της αστικής καλλιέργειας. Τέλος, σε μια απόπειρα αυτοκριτικής, αναγνωρίζουμε ότι κάθε δράση παραμένει λειψή δίχως τον λόγο της. Γι’ αυτό και ο “Συλλογικός χώρος για την τροφή” επιχειρεί να αυτοπαρουσιαστεί εδώ, να κοινοποιήσει τη δράση του, τις σκέψεις και τα προτάγματά του και πάνω σε αυτή τη βάση σας καλεί να γνωρίσετε το εγχείρημα από κοντά.

Συλλογικός χώρος για την τροφή

Δίκες γειτόνων για τον αγώνα του Φιλοπάππου

Προοίμιο για νέα απόπειρα σαλαμοποίησης και ξεπουλήματος του λόφου μέσω ΤΑΙΠΕΔ;

Στις 16 Μαϊου 2013 καταδικάστηκαν στο τριμελές πλημ)κείο τρεις κάτοικοι της περιοχής Φιλοπάππου για ηθική αυτουργία σε καταστροφές περιφράξεων απο 3-3-06 εως 4-4-08. Οι κατήγοροι τους, αρχαιολόγοι της εφορίας Ακροπόλεως (Α`ΕΠΚΑ), δεν έφεραν κανένα στοιχείο και καμία μαρτυρία που να βεβαιώνει την κατηγορία, γι`αυτό και η τελείως αδικαιολόγητη απόφαση προκαλεί αγανάκτηση και σκέψεις.

Άλλωστε όχι το 2006 και 2007, αλλά από τον Νοέμβριο του 2002 που οι κάτοικοι στην πρώτη συγκέντρωσή τους έριξαν τα κάγκελα, δεν έπαψαν να το κάνουν μέχρι το τέλος, χωρίς να χρειάζεται να τους υποκινήσει κανένας.

Αυτός ο αγώνας που είναι νικηφόρος δεν είχε υποκινητές, αρχηγούς, ιεραρχίες και καπέλα.Ήταν η γνήσια έκφραση της κοινωνίας της περιοχής και όχι μόνο, γιατί ο λόφος Φιλοπάππου είναι κομμάτι της ζωής όλων μας. Οι τρεις που απομονώθηκαν τεχνητά και στοχοποιήθηκαν είχαν ασχοληθεί με την τεκμηρίωση των θεμάτων και με δικαστικές ενέργειες εναντίον ιδιωτών καταπατητών, (Λουμπαρδιάρης -καταπάτηση Πνύκας και κερδοσκοπικές συνεστιάσεις, αλλοίωση μνημείου και Διόνυσος -τεράστια παράνομη εκσκαφή του αρχαιολογικού χώρου 400κοσίων κυβικών και αυθαίρετες οικοδομικές επεκτάσεις 600κοσίων τετραγωνικών μέσα στον αρχαιολογικό χώρο Φιλοπάππου και σφετερισμός του δημοτικού χώρου στάθμευσης).

Όλα αυτά συνεπάγονταν βαρειές ευθύνες των ιδίων των κατηγόρων για αποσιώπηση όταν γίνονταν και συγκάλυψη αργότερα, ενώ πληρώνονται με δημόσιο χρήμα για την προστασία του αρχαιολογικού χώρου.

Οι δύο από τους τρεις και άλλος ένας κάτοικος, είναι επίσης κατηγορούμενοι σε δίκη που θα γίνει στις 21 Ιουνίου 2013 στο Β` Μονομελές πλημμελειοδικείο, Κτίριο 8 Ευελπίδων για…..δενδροφύτευση στο λόφο.

Η ηθική αυτουργία πλέον γίνεται η κατηγορία λάστιχο που ταιριάζει παντού σε όποιον έχει γνώμη που δεν συμφωνεί με την πολιτική ενος κράτους που ξεπουλάει σε ιδιωτικά συμφέροντα όλα τα δημόσια αγαθά.

Όσοι συμμετείχαμε στο κίνημα των κατοίκων για τον Φιλόπαππο, είχαμε καλύτερες δουλειές να κάνουμε από το να χειροκροτάμε τις απατεωνιές του Βενιζέλου και του Ζαχόπουλου η να σκύβουμε το κεφάλι στο βαθύ κράτος που εκφράζουν οι γραφειοκράτες της Α`ΕΠΚΑ. Όλοι αυτοί έτρωγαν τα κοινοτικά κονδύλια με άχρηστα έργα και μοίραζαν τον Φιλόπαππο.

Έχει σημασία να ξέρει ο κόσμος πως θα ήταν ο λόφος σύμφωνα με τα σχέδιά τους, αν δεν υπήρχε το κίνημα των κατοίκων:

• Όλη η νότια πλευρά προς το Κουκάκι θα είχε αποκλειστεί με εσωτερικό φράχτη για το θέατρο 900κοσίων θέσεων και την έκθεση Γλυπτικής που θα δίνονταν σε ιδιώτη επιχειρηματία.
• Ο λόφος θα είχε περιφραχθεί και θα εντάσσονταν στο ενιαίο εισιτήριο της Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων.
• Ο Διόνυσος θα επεκτείνονταν πέρα απο τα ήδη αυθαίρετα 600 τετρ. ανεξέλεγκτα στην πλάγια.
• Θα συνεχιζόνταν ακόμα τα πάρτυ στην καταπατημένη Πνύκα από συμφέροντα της “Μεγάλης Βρετάνιας”.
• Τα αυτοκίνητα θα εξακολουθούσαν να μπαίνουν ελεύθερα, γι`αυτές τις παράνομες και καταστροφικές δραστηριότητες.
• Το πράσινο του λόφου, που ήδη έχει μεγάλα προβλήματα, θα ήταν έρμαιο 2-3 αρχαιολόγων που θεωρούν οτι κακώς φυτεύθηκε ο λόφος. Ήδη σήμερα δεν επιτρέπουν ούτε στον δήμο Αθηναίων να ανανεώσει το πράσινο, που λόγω των ετησίων αποψιλώσεων δεν γίνεται φυσική αναδάσωση.
• Τα ποδήλατα, τα κατοικίδια, τα πικ νικ, η Καθαρά Δευτέρα, όλα θα απαγορεύονταν με το καθεστώς του οργανωμένου αρχαιολογικού χώρου.

Πήραμε λοιπόν την ζωή μας και την τύχη του λοφου μας που είναι σημαντικό κομμάτι της, στα χέρια μας και δεν την αφήνουμε που να χτυπιέστε!

Λαϊκή Συνέλευση, Κυριακή 16 Ιουνίου, 6:30μ.μ.

στο πάρκο Βουτιέ απέναντι από την Δώρα Στράτου

Όλοι στη νέα δίκη την Παρασκευή 21 Ιουνίου στις 9μμ Ευελπίδων κτίριο 8

.

Πρωτοβουλία κατοίκων Πετραλώνων, Θησείου, Κουκακίου

Εδώ και κάποιες ημέρες κυκλοφορεί το μπροσουράκι “Η διαρκής διαδικασία της αυτοοργάνωσης της υγείας στα Πετράλωνα (μέρος 2ο)”, από τον κοινωνικό χώρο για την υγεία. Πρόκειται για μία δεύτερη απόπειρα (1 χρόνο μετά την πρώτη) να καταγράψουμε τις εμπειρίες και τα βιώματά μας απ’ όλα αυτά τα χρόνια λειτουργίας του εγχειρήματος. Αποτέλεσε και την (αυτο)παρουσίασή μας στη συνάντηση των κοινωνικών ιατρείων που έγινε τον Απρίλιο του 2013 στην Θεσσαλονίκη.

Το πρώτο μέρος (μπορείτε να το βρείτε εδώ) είχε εκδοθεί τον Μάιο του 2012, αποτελώντας την εισήγηση στην εκδήλωση με θέμα «υγεία και αυτοοργάνωση», που είχαμε διοργανώσει στο Πολυτεχνείο των Αθηνών, στα πλαίσια της κεντρικής παρουσίασης του εγχειρήματος.

Μπορείτε να το βρείτε σε έντυπη μορφή στους αυτοοργανωμένους χώρους των γειτονιών μας.

Την προηγούμενη Δευτέρα, 20 Μαΐου, ολοκληρώθηκε ύστερα από μία πολύωρη διαδικασία η δίκη τριών γειτόνων μας που κατηγορούνταν ως ηθικοί αυτουργοί για την καταστροφή της «εσωτερικής περίφραξης» που απαγόρευε την ελεύθερη είσοδο σε τμήμα των λόφων (Πνύκα). Η δίκη είχε ξεκινήσει την Πέμπτη 16 Μαΐου, αλλά είχε διακοπεί λόγω λήξης του ωραρίου εργασίας των δικαστικών.

Σε αυτή τη δεύτερη ημέρα, λοιπόν, η έδρα εμφανίστηκε από την αρχή αποφασισμένη να καταδικάσει τους γείτονές μας, αφήνοντας πολλές ανοιχτές σκέψεις για τις πολιτικές παρεμβάσεις που προηγήθηκαν το διάστημα αυτών των ημερών. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσουμε την κλήτευση από την έδρα, για να καταθέσει ως μάρτυρας κατηγορίας, της Βογιατζόγλου (της δεύτερης αρχαιολόγου-«ναυαρχίδας» -μετά την Λαζαρίδου- στην επίθεση ενάντια στο κίνημα των κατοίκων), τη στιγμή που αυτή δεν συμπεριλαμβανόταν στη σχετική λίστα; Η δικονομική «ατασθαλία» (καθώς η κλήτευση νέων μαρτύρων κατηγορίας πρέπει να δηλωθεί από την αρχή της δίκης και όχι στο μέσο της) αποτελεί ένα παράπλευρο σημείο. Ο σκοπός ήταν συγκεκριμένος, πλέον. Η καταδίκη ήταν μία προειλημμένη πολιτική απόφαση.

Και ας μην αναγνώρισε κανείς από τους μάρτυρες κατηγορίας τους τρεις γειτόνους μας ότι ήταν αυτοί που έριξαν την περίφραξη της Πνύκας. Έφτανε που εκείνοι βρισκόντουσαν στις λαϊκές συνελεύσεις, έφτανε που διατύπωναν ελεύθερα τη γνώμη τους, έφτανε που συμμετείχαν ενεργά στις συλλογικές διαδικασίες της γειτονιάς, έφτανε που έψαχναν ανθρώπους για να εκδικηθούν απέναντι σε όλους και όλες εμάς, για τη μεγάλη νίκη που πετύχαμε και ο λόφος παραμένει σήμερα ελεύθερος.

Τρία λεπτά φτάνανε για να αρθρώσει η έδρα την ετυμηγορία της. Ένοχοι και καταδίκη σε 10 μήνες φυλάκιση με 3ετή αναστολή. Και γιατί; Γιατί οι γείτονές μας δεν μπήκαν στη διαδικασία του διαχωρισμού και της κατονόμασης ανθρώπων που το δικαστήριο αναζητούσε ως ενόχους για την καταστροφή της περίφραξης. Και γιατί, τις επόμενες ημέρες που είχε ξηλωθεί το κοτετσόσυρμα στην Πνύκα, εθεάθησαν να βγάζουν φωτογραφίες και να βιντεοσκοπούν το σημείο.

Παρά την καταδίκη, αυτοί που έφυγαν από την αίθουσα με κατεβασμένο κεφάλι ήταν οι αρχαιολόγοι (και η κουστωδία τους που είχαν μαζέψει ειδικά για την περίσταση), υπό τα ειρωνικά χειροκροτήματα των αλληλέγγυων κατοίκων που βρίσκονταν στον χώρο.

Η στοχοποίηση και πολιτική καταδίκη τριών από εμάς είναι υπόθεση που αφορά την κινηματική ιστορία της γειτονιάς μας. Και θα απαντηθεί. Κινηματικά, αυτοοργανωμένα και δυναμικά. Αναμείνατε…